Boekbesprekingen

Boekbesprekingen
[Biddulph, Steve], Tijd voor jongens	Wegener Dagbladen, mei 1999
Over het boek "Jongens, hoe voed je ze op?": "Als de jongen veertien is richt hij zich meer op andere mannen in de samenleving. Uit deze ontwikkeling kunnen we belangrijke handvaten halen voor de opvoeding."
Over Dhont, Astère-Michel: Kennismaking met “God in Vlaanderen” van Astère-Michel Dhondt	Schrijver & bron niet bekend
Astère-Michel Dhondt is pedofiel, en maakte daar nooit een geheim van. Integendeel: tederheid rond knapen is steeds de rode draad doorheen zijn hele werk geweest. Hij maakt zelden gebruik van schokeffecten, ruwheid en dramatiek: hij daagt niet uit, in tegenstelling met anderen die hetzelfde terrein der letteren betraden.
[Emmerik, Gerard van], 'Mischa's koorts', door Hans Warren	Deventer Dagblad 16 jan 1998
Door de Apeldoornse schrijver Gerard van Emmerik. Een zuivere liefde tussen jongen en man.
[Friesland, Maurits van, Mijn buurman [roman] Recensie door Frans Gieles.	AristoScorpio Uitgeverij bv, 2011
Een romanschrijver mag in zijn verhaal soms wel iets overdrijven aan de hand van het spreekwoord "overdrijven maakt de zaak duidelijk". De schrijver wil de lezer iets vertellen, in dit geval, zo schat ik het in, over hoe de samenleving met kinderen om gaat als er sprake is van haat/verwaarlozing/misbruik en/of echte liefde. De 'schrijver'van het boek is Luuk, die als dertigjarige terugkijkt op wat hij als elfjarige heeft meegemaakt. [... ...] Naast de menselijke personages in de roman is er de samenleving. De verwaarlozende ouders en de mishandelende Peter gaan vrijuit; de buurman die het kind wel liefdevol opving en die geen misdrijven beging wordt uitgestoten. Impliciet stelt de romanschrijver de samenleving voor vragen over het bovenstaande, maar ook de vraag waardoor nu het huwelijk mislukte: door de 'schandelijke' buurman, of eerder door de vroege verwaarlozing en het feitelijk gebeurde maar kennelijk verdrongen echte misbruik en de jarenlange dromen en onzekerheid hierover - "Het lichaam vergeet het niet" zegt de traumatoloog - én het pas als dertiger hierover gaan spreken? Het antwoord is aan de lezer.
Citaten uit: Hayez, Jean-Yves: Ook kinderen hebben een lichaam - Kinderen leren omgaan met seksualiteit'	Uitgeverij Lannoo nv, Tielt, 2005.
Het stigmatiseren van minderjarige misbruikers is een modeverschijnsel geworden. De volwassenen die dit doen, gaan meestal voorbij aan de onschuldige aard van de meeste seksuele contacten tussen kinderen of hebben per se een zondebok nodig om hun eigen angsten te bezweren. Ze ervaren kinderseksualiteit als een bedreiging van hun machtspositie en van de gevestigde orde, of zien, vanuit hun bezitterige ouderliefde, in elke jonge Romeo een concurrent aan wie ze hun kleine Julia kunnen verliezen.
Over Hermans, Danielle en Verhoef, Esther; Stil in mij - Overleven bij de nonnen. Utrecht: Bruna, 2014.	JON
In Stil in mij – Overleven bij de nonnen hebben Daniëlle Hermans en Esther Verhoef verhalen samengebracht van vrouwen die als meisje te lijden hadden onder de Nederlandse kloosterzusters aan wier zorgen zij waren toevertrouwd. [...] In de inleiding benadrukken de auteurs dat niet álle nonnen zich vroeger schuldig maakten aan wangedrag. Er waren ook veel humane, ruimhartige zusters die kinderen liefdevol opvingen. Wel blijkt bijna iedereen binnen de Kerk op de hoogte te zijn geweest van de misstanden, en vrijwel iedereen zijn mond te hebben gehouden. [...] De seksuele handelingen die in het boek voorkomen waren zonder uitzondering onvrijwillig.
Over Koolhaas, Marnix & Maris, Jacqueline; Van sodomieten, neuroten en andere flikkers: Over 'genezing van homofielen' - 1992	JON
[Dit boek] behandelt de geschiedenis van de criminalisering, psychiatrisering en religieuze veroordeling van homoseksuelen in Nederland, met name in de jaren tussen 1911 en 1971. [...] Het boek beschrijft de erbarmelijke omstandigheden in forensische klinieken. [...] Het thema van de repressie rond homoseksualiteit is op zich natuurlijk reeds zeer belangwekkend en alleen daarom al zou ik iedereen dit boek willen aanraden. Daarnaast zijn er ook nog duidelijke parallellen met de manier waarop pedofielen heden ten dage worden bejegend. Volgens mij kunnen we weinig leren van deze geschiedenis van ongebreidelde seksuele onderdrukking als we dergelijke parallellen over het hoofd zien. [...] In Hoofdstuk 8 “De nieuwe generatie” komen verhalen voor van homo's en lesbiennes die begin jaren 90 hun weg probeerden te vinden.
Over Koops, Willem, Bas Levering & Micha de Winter; Over kinderen en seks; SWP 2014; Een recensie van Willem van Veen	NVSH Nieuwsbrief november 2015
Eind vorig jaar is het boek Over kinderen en seks uitgekomen. Het bestaat uit een achttal voordrachten vanuit verschillende disciplines die gehouden zijn in het kader van de seksuele ontwikkeling en opvoeding aan de Universiteit van Utrecht. Gebundeld geven ze de tijdgeest weer over kinderen en seks in Nederland aan het begin van de 21ste eeuw. [...] Een voor de leden van de NVSH interessant stuk [is dat van] van Paul Schnabel, getiteld Het eind van het taboe op de seksualiteit, waarin de rol van de NVSH bij het beëindigen van een groot aantal seksuele taboes wordt besproken. Dan volgt er een vrij deprimerend en quasiwetenschappelijk hoofdstuk van Martine Delfos waarin de seksuele ontwikkeling vanuit een jaren vijftig mentaliteit van de schrijfster wordt behandeld. [.. ... ...] In het laatste hoofdstuk getiteld Seksuele opvoeding: opgave of uitdaging, krijgen ouders en professionele opvoeders aanwijzingen aangereikt waarmee ze de seksuele opvoeding vorm kunnen geven.
Over Lieshout, Ted van, Zeer kleine liefde: Het geheim gaat op kamers wonen - 'Ik had het niet mogen meemaken.' Door Jaap Friso	Hervormd Nederland, 18 september 1999
Ted van Lieshout schreef een bundel over de seksuele ervaringen uit zijn jeugd met een oudere man. [...] Het geheim dat Ted van Lieshout meer dan dertig jaar bij zich droeg, gaat eindelijk op zichzelf wonen. Voorlopig gaat het op kamers, in de boekhandels, en hopelijk vindt het daarna onderdak bij de lezers. Hij heeft zijn geheim prijs gegeven en, al is hij nog lang niet geschreven, daarmee is een taak volbracht. Mijn meneer - uit Lieshouts boek, blz 34
Over Roodvoets, Carolien, Niemandskinderen: De gevolgen en verwerking van een onveilige jeugd Citaten uit een recensie door Cees van der Boom	1e druk 2006; Altamira
‘Niemandskinderen:’ ze zijn niet van hun ouders, omdat hun ouders niet van hen konden houden; ze zijn niet van zichzelf. Omdat ze ook niet van zichzelf kunnen houden; en ze zijn niet van anderen, omdat ze zich vaak niet aan anderen kunnen binden. Velen vinden met of zonder hulp de weg (weer terug) naar Iemandsland, maar sommigen verdwalen en verzuipen voorgoed in Niemandsland ... Het boek beschrijft wat er onder een traumatische of onveilige jeugd moet worden verstaan, welke schade er kan ontstaan, hoe deze kinderen in de zoektocht naar hun eigen identiteit kunnen verdwalen in het leven, het moment van de ommekeer, hoe de traumatische gebeurtenis ‘ontwaakt’ en het verwerkingsproces daarna kan verlopen … [...] ‘Veilige hechting’ : wanneer een kind, in angstige situaties en bij vermoeidheid of ziekte geneigd is op adequate wijze de nabijheid van en het contact met zijn opvoeders te zoeken. {p 57} Als dat niet mogelijk is ontstaat er een zogenaamde onveilige hechtingsstijl, zoals dat bij veel Niemandskinderen is ...