|
JON* & JORis*** West *NVSH** Werkgroep JORis*** Oost Nederland**
Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming "JON en JORis West zijn er voor mensen die merken dat zij verliefd kunnen worden op kinderen of jongeren, maar die dit gevoel niet of niet meer willen omzetten in seksuele daden met kinderen." |
"De blik van een kind haalt het mooiste uit een volwassene"
- Kalenderspreuk | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jaarverslag 2018
Wat is en hoe werkt JORis? JORis is een werkgroep binnen de NVSH, bestaande uit de coördinatoren, NVSH-leden, van beide gespreksgroepen. Zij organiseren de twee gespreksgroepen, JON en JORis West, waarvan de leden geen NVSH-lid hoeven te zijn. De werkgroep rapporteert jaarlijks aan de ledenraad en het bestuur van de landelijke NVSH. De groep regelde haar eigen inkomsten en uitgaven zelfstandig. Vanaf 2017 geeft de NVSH-landelijk subsidie, uit waardering voor het werk van JORis en omdat de kosten, vooral de reiskosten, steeds meer oplopen. Aan beide groepen zijn professionele therapeuten/hulpverleners verbonden. Deze bieden individuele hulp/therapie aan leden die hier behoefte aan hebben. Omgekeerd kunnen zij hun cliënten adviseren aan de groep te gaan deelnemen. Dit gebeurde ook dit jaar weer. Wie zich voor de groepen aanmeldt, wordt eerst uitgenodigd om in persoon kennis te komen maken met de centrale coördinator. In persoon, dit wil zeggen met de echte naam, het echte adres en een identiteitsbewijs. In een kennismakingsgesprek wordt dan naar de aanmelder met aandacht geluisterd, zonder te oordelen, en wordt besproken wat de beste optie is uit het onderstaande aanbod. Het aanbod Het aanbod waaruit gekozen kan worden bestaat dus uit
Alle combinaties zijn mogelijk. Leden en bijeenkomsten De beide gespreksgroepen hebben nu, eind 2018, 30 deelnemers. Met ruim tien mensen (soms ook met hun partner) is er (ook) individueel contact. Dit is er ook met een ook wisselend aantal mensen die deelname aan een groep (nog) niet aandurven. Deze fase kan soms lang duren, jaren. Mensen komen en gaan. De gaanden zeggen 'Nou bedankt, ik red me wel verder', ook wel 'Te zwaar voor mij' en in één geval "Ik krijg daar geen prikkelend materiaal" ... Nee, echt niet! Beide groepen komen eens per maand bij elkaar in een huiskamer of een huiskamerachtige ruimte, van 15 uur tot 21 uur (of later), inclusief een maaltijd. Afhankelijk van het aantal leden dat aanwezig is, kan er één gesprekskring gevormd worden of kunnen er ter plekke subgroepen gevormd worden. De (sub)groepsgesprekken worden expliciet geleid, maar er is altijd, vooraf, erna en rond en tijdens de maaltijd, ruimte voor zelfgekozen onderling contact, dat ook 'alleen maar gezellig' kan zijn en alle kanten op kan gaan, of desgewenst 'nergens over kan gaan'. Beide groepen lopen goed. Vooral jongeren vinden de gesprekken zwaar. Ouderen zeggen dat dit onvermijdelijk is. Dit wordt deels opgevangen door individuele contacten. Deze worden onderhouden door de coördinatoren. Beide gespreksgroepen hebben zo'n team. Sommigen wilden "meer dynamiek", anderen waardeerden juist de vrij strakke gespreksleiding: "Dan loopt mijn hoofd niet over." De kunst is om hier een evenwicht te vinden en te bewaren. Ook groepen groeien; in West was men tevreden over de groei in diepgang, hoewel een deelnemer dit toch "te zwaar" vond. "Zwaar": angst (voor ontdekking), boosheid (op de samenleving), gemis en verdriet (om teloorgegane vriendschappen): onvermijdelijk en zwaar beide. Een voorbeeld van het laatste: gemis en verdriet. "Hoe ga jij hier nu mee om?" Voor dit verslag twee citaten:
Bijzondere bijeenkomsten waren twee ontmoetings- en verdiepingsdagen van de gezamenlijke coördinatoren van Oost en West, onze professionals en enkele gasten, onder wie twee professionals van StopItNow!. Er is gesproken over enkele problemen die wij als 'neven-problematiek' tegenkwamen; ook over de methodiek, zowel die van Stop als die van JORis, niet minder over de verschillen die hiertussen bestaan, in het bijzonder die van de individuele, al dan niet therapeutische contacten, maar ook over de gaandeweg ontstane onderlinge erkenning, waardering en samenwerking. Ook spraken wij over de stand van zaken bij het forum pedofilie.nl en de daarbij behorende chatgroep. Een citaat: "Ik wil wijzen op wat Frans ‘De wijsheid van de groep’ noemt. Die is er echt, door de diversiteit van mensen, die verzekerd is, doordat iedereen kan binnenkomen. Door de wijsheid van de groep komen in reacties veel nuances naar voren. Dat heeft me inzicht gegeven in hoe moeilijk een therapeut het eigenlijk heeft. Die moet in zijn/haar eentje al die nuances in de gaten houden. Dit heeft mijn respect voor een (goede) therapeut verhoogd." Langdurig spraken wij over het proces van zelfacceptatie ... ... ... In onze vorige jaarverslagen noemden wij steeds enkele thema's die in de gesprekken naar voren kwamen. In dit jaarverslag kiezen wij er drie, namelijk het proces van zelfacceptatie, 'van diagnose naar verhaal' en internationale ontwikkelingen. Dit is een noodzakelijk, maar soms langdurig en pijnlijk proces: 'Ben ik een monster?' Wie hierin niet slaagde in zijn twintiger jaren, krijgt het probleem later volop terug. In de twintiger jaren wordt de loopbaan gekozen; de een koos expliciet voor een beroep zonder kinderen, de ander juist voor een beroep met kinderen. "Er zijn fasen: erkenning, acceptatie, dan publiekelijk uit de kast komen." “Ik stond eerst naast mijzelf, nu besef ik dat ik dat/zo ben.” "Zelfacceptatie is ook afpellen, tot je eigen eigenheid. Je gaat steeds dieper in je eigen ik zitten. Dan kan de conclusie komen: Als ik er zó over denk, is het zo erg nog niet. Dat geeft weer rust. Dan komen er weer kansen." "Heel belangrijk is dat er een eigen weg is voor iedere persoon. Je komt aan bij een ankerpunt. Dat van mij is: nooit seks met kinderen, omdat die een andere seksualiteit hebben. Anders komen er twee slachtoffers: het kind en de pedo. Met zo’n ankerpunt komt er ook een toekomstperspectief." Een echtgenote: “Ik accepteer je zoals je bent. Accepteer je jezelf wel?” De begleider noteert: "Niet, dus. Desgevraagd kwam er veel los." Intussen is gebleken dat met name enkele jonge twintigers de fase van zelfacceptatie in een tot twee jaar bereikt hebben. Menig ouder persoon heeft hier langer over gedaan. Van diagnose naar verhaal Veel deelnemers hebben al een weg door de GGZ afgelegd. Berucht is de weg van huisarts > GGZ > forensische psychiatrie, waar men zich slechts als potentiële dader behandeld vindt. Onderweg heeft men diagnoses gekregen, vaak in meervoud. Een der deelnemers had er vijf gekregen en er zelf nog twee bij gevonden. Een diagnose is, zegt Jung, niet bestemd voor de patiënt maar voor de arts als een eerste richtingwijzer. Wat de patiënt kan doen is: zich patiënt gaan voelen: 'Ik ben nu eenmaal ...' Wat wij doorgaans doen, is deze diagnoses eerst even terzijde leggen. Eerst vragen we naar het verhaal van de persoon en spreken we daarover. Ook het omgekeerde kan voorkomen. Een van de deelnemers was er van overtuigd dat zijn problemen allemaal kwamen door zijn pedofiele gevoelens en door het feit dat "je die in deze rotmaatschappij niet mag hebben", dus juist ook door die maatschappij. In gesprekken met een van onze therapeuten bleek hij autistisch te zijn en dat veel problemen juist daardoor opkwamen. Ook dit werkte bevrijdend.
Internationale ontwikkelingen JORis is buiten de landsgrenzen getreden door een publicatie op een Engelstalig forum, met verwijzing naar vertaalde jaarverslagen en andere bestanden op de JON site. Dit leidde tot discussie, waardering, kritische vragen en zelfs tot migratie naar Nederland. Een prangende vraag in die discussie was: 'Jullie zijn toch niet net zo als de Virtuous Pedophiles?" Dit is een recent ontstaan forum, Engelstalig, wereldwijd, met meer dan 2000 leden. Wie lid wil worden, moet eerst enkele overtuigingen onderschrijven en beloftes doen over zijn gedrag. Elk seksueel, maar ook erotisch en meer intiem contact met kinderen wordt afgewezen. In de discussie hierover staat de anti contact visie tegenover de pro contact visie. Daar tussenin staat de visie dat dergelijke contacten nu inderdaad vermeden moeten worden, maar niet elk en niet voor eeuwig: de samenleving is veranderd en zal blijven veranderen. De visie van JORis is dat haar deelnemers uiteenlopende visies mogen hebben en dat deze bespreekbaar zijn. Wel is gekozen voor een doelgroep en voor een mission statement: "JORis is er voor mensen die merken dat zij verliefd kunnen worden op kinderen of jongeren, maar die dit gevoel niet of niet meer willen omzetten in seksuele daden met kinderen." De internationale ontwikkeling is deze: er is steeds meer oog voor mensen met pedofiele gevoelens die geen wetten (willen) overtreden. Deze hebben een nieuwe naam gekregen: NOMAPs = Non Offending Minor Attracted Persons. Zij hebben geen seksuele stoornis maar een seksuele oriëntatie. Zowel in de groepen als op de verdiepingsdag is hier uitvoerig over gesproken.Over deze mensen wordt ook in toenemende mate onderzoek verricht. Gaandeweg zullen deze ook op de JON site verschijnen.
De praktische kant We gaan naar de praktische kant: de beide half-jaars-jaarrekeningen. De deelname aan alle gesprekken is gratis. In West gaat er een pan rond voor de kosten van maaltijd en groep; in het oosten gaat een hoed rond voor de groep en een pet voor de kok. Coördinatoren die dit nodig hebben krijgen hun reiskosten vergoed; leden kunnen subsidie of vergoeding van hun reiskosten krijgen als dit voor hen nodig is. De ruimten zijn nu gratis. In het afgelopen jaar 2018 heeft de NVSH-landelijk beide groepen weer subsidie gegeven, uit waardering voor het werk dat gedaan wordt en omdat de kosten, vooral de reiskosten voor de steeds meer gevraagde individuele benadering steeds meer toenemen. Jaarrekening JON 2018 Dit bestand is hier opgenomen als een bijlage als pdf-bestand: Jaarrekening JORis West 2018
* O.a. 130,00: ontvreemd tijdens dienstreis.
Heel gaandeweg verandert er iets in de samenleving. De overtuiging 'pedofiel, dus kindermisbruiker' wordt nu herkend als een vooroordeel. Zo ook de overtuiging 'kindermisbruiker, dus pedofiel'. Het cruciale onderscheid tussen pedofilie en pedoseksualiteit wordt door de meeste media nu gemaakt. Van de verdachten van kindermisbruik had slechts 20% pedofiele gevoelens, dus 80% niet. In geval van dwang: slechts 8%, dus 92% niet. De bron van deze cijfers is onverdacht: Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen: Op goede grond; de aanpak van seksueel geweld tegen kinderen; Den Haag 2014: Nog iets is aan het veranderen: in plaats van 'pedofiele stoornis' of 'pedofiele geaardheid', wordt nu eerder gesproken van 'pedofiele oriëntatie'. Zelf spreken wij, en gaandeweg ook anderen, niet meer van 'pedofiele identiteit' ('je bent pedofiel), maar van 'je hebt pedofiele gevoelens', ga daar goed mee om; je identiteit is veel breder. Ook is nu algemeen het inzicht doorgedrongen dat doorgaans hulp beter is dan straf. De laatste ontwikkeling is dan dat pedofiel vervangen wordt door NOMAP = Non Offending Minor Attracted Person. Person: kijk naar de mens, het individu; deel hem niet klakkeloos onder bij een groep. Dan zie je dat verreweg de meeste mensen met pedofiele gevoelens hiermee om willen gaan, en weten te gaan, zonder enige wet te overtreden. Niet dat nu alle problemen de wereld uit zijn. Er is nog steeds stigmatisering, uitsluiting, dus angst, isolement, wanhoop, somberheid, boosheid, gemis, verdriet - en meer of soms erger: depressie en meer - wat wij in ons vorige jaarverslag zo noemden - neven-problematiek. Juist hier wordt aan gewerkt in de JORis-groepen en individuele contacten. Juist hier kan gesproken worden over wat elders niet bespreekbaar is. Alleen dit lucht al op en het zet ontwikkeling van de persoon in gang, te beginnen met zelfacceptatie, gevolgd door het vinden van manieren van leven die legaal, sociaal, en zelfs een beetje gelukkig kunnen zijn. Gevraagd aan een deelnemer die voor het eerst in de groep West was: "Hoe heb je dit ervaren?", antwoordde deze: JON
& JORis West |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
