[ Vorige ] [ Start ] [ Omhoog ] [ Volgende ]

Mei 2006

Jaarverslag 2005 ev

Over de periode 10 januari 2005 tot 10 mei 2006

De tendensen in de samenleving

Routinematig

Wij constateren ook dit jaar weer dezelfde tendensen in de samenleving, namelijk om 

1. ieder die pedofiele gevoelens heeft en hieraan uiting geeft routinematig voor gestoord en gevaarlijk te verklaren en te mijden;

2. bij elke zedenzaak, ook als het alleen om het downloaden van kinderporno gaat - geen kind aangeraakt - routinematig onderzoek door psycholoog en/of psychiater aan te vragen, 

3. welk onderzoek steevast, routinematig, een stoornis en gevaar voor herhaling constateert, en dus 

4. behandeling adviseert, veelal in een gesloten kliniek, 

5. welke op zijn beurt alle contacten met kinderen verbiedt, behalve merkwaardigerwijs juist in incest situaties (want daar is de relatie natuurlijk), alsook 

6. doorgaans de contacten met JON leden ("gevoelsgenoten") verbiedt - dus isolement vergoot in plaats van verkleint - dus het gevaar van recidive vergroot.

JON bijt niet

In het kader van de laatste constatering is zo'n behandelcentrum bezocht, teneinde meer objectieve informatie over JON te geven dan daar in de wandelgangen rond ging 'pedoseksueel netwerk'- echt niet!). Men weet daar nu ook dat de cliënten een dergelijk verbod meestal gewoon naast zich neerleggen. JON immers kent de cliënten veelal al vele jaren langer dan een kliniek, en zal ook veel langer nazorg geven dan welke kliniek dan ook kan opbrengen. Binnen JON kan men eerlijker zijn, persoon zijn in plaats van alleen maar dader. 

Dit laatste, de mensen uitsluiten als dader te benaderen, neemt hand over hand toe, nu er overal in de klinieken download-groepen zijn gestart om al die mensen die slechts verkeerd gedownload hebben, en die in behandeling moeten, op te vangen. Die behandeling is nog steeds de nu gangbare daderbehandeling - men is immers potentiële  dader van feitelijk misbruik, 'dus' wordt men gewoon slechts als dader benaderd en behandeld. 

Dit is kritiek, ja, kritiek op de nu alom gangbare en zich steeds maar uitbreidende (ook dure!) daderbehandeling. Kritiek op grond van verhalen van mensen die ons feitelijk overkomen en vermoedelijk eerlijk verteld zijn. In de klinieken is kritiek op de behandeling niet toegestaan. 

JON wijst seksueel misbruik resoluut af, maar stelt dit niet gelijk aan het hebben van gevoelens die men niet in illegale daden omzet. JON accepteert de gevoelens en zoekt naar een legale en sociale  manier van omgaan met deze gevoelens. 

Waarom dan niet gewoon goed samengewerkt? 

JON bijt niet, JON bevordert geen delicten, JON kent vergelijkbare doelstellingen - maar alleen een andere methode, hetgeen logisch is omdat JON niet een derde-lijns professionele zwaar betaalde voorziening is, maar een nulde-lijns-voorziening op vrijwillige basis; zelfhulp, hulp aan elkaar van persoon tot persoon. Zo'n werkwijze kan niet alles, maar wel iets. 

Onvoorspelbare willekeur

Bij de rechtsgang signaleren wij dat bij twee mensen met vergelijkbare feiten (namelijk een "geringe hoeveelheid" kinderporno) en vergelijkbare persoonlijkheden en omstandigheden, de één behandeling krijgt opgelegd en de ander niet. 

Het verschil zit 'm hier niet in de personen, maar in hun reclasseringsambtenaren en onderzoekers en dus in hun adviezen. Het is dus maar net wie je treft: de oude wijze en gerijpte, of de jonge nauwelijks opgeleide vaak bange, dus fanatieke nieuweling(e), met nauwelijks levenservaring. 

Beste Reclassering, onderzoeksinstituten, behandelingsinstituten en opleidingen ...

Hier moet toch iets aan te doen zijn. Wees eens zelf-kritisch svp. Waai niet zo mee met de Amerikaans-westerse wind van de maatschappij. 

Beste politici ...

In de VS heeft een hulpverlener rapportageplicht naar de politie als het om pedofiele gevoelens gaat. Dus gaat niemand met die gevoelens naar een hulpverlener. Dus wordt het alleen maar erger en riskanter. Hiermee is geen kind beveiligd - in tegendeel. 

Wie daar ooit veroordeeld is geworden op grond van eigen foutief handelen, maar na zeer lange tijd toch weer is vrijgelaten, if ever, komt op een register dat publiek is. Dit register alleen al heeft onlangs in Canada twee moorden opgeleverd. Men noteert het adres van de geregistreerde, steekt een pistool bij zich, alom daar voorhanden, en gaat er heen. De dader werd opgepakt en bleek nog vier moorden in voorbereiding te hebben. Veilige maatschappij ...?

De kinderen in de Nederlandse kritische en nadenkende polder met een ten dele kritisch denkende pers en politici, zijn hier veiliger. Blijft u kritisch en nadenkend svp. 

JON

Leden en bijeenkomsten

Het ledental van JON was in deze periode stabiel laag: steeds zo rond de twaalf leden. Enkele gingen, andere kwamen. Maandelijks werd een gespreksbijeenkomst gehouden waarop er doorgaans zes leden aanwezig waren. Niet iedereen kon altijd komen - depressies zijn enorm remmend - en de afstanden, dus reiskosten, kunnen groot zijn. 

Klein maar fijn, zogezegd, want dit kwam de kwaliteit van de gesprekken alleen maar ten goede. Ze duurden vaak van in de loop van de middag tot in de late uurtjes, tot nog net de laatste trein naar huis werd gehaald. De gesprekken zijn vooral persoonlijk van aard, slechts zelden zijn ze thematisch. Het met elkaar sprekende gezelschap is zeer divers qua leeftijd, achtergrond, opleiding of beroep, religie, etnische herkomst en levenservaring - dus boeiend.

Een kring om JON heen

Om JON heen is een kring van mensen die formeel geen lid zijn, maar wel betrokken. Het zijn bijvoorbeeld mensen die niet voelen voor een groep, voor bijeenkomsten -  een groep van twee is voor hen zo ongeveer het maximum - of voor een formeel lidmaatschap - je weet maar nooit in deze huidige maatschappij. 

Sommigen redden zich prima en helpen dus anderen, anderen leven geïsoleerd en krijgen daarom regelmatig bezoek. Anderen kunnen geen lid zijn en niet komen omdat ze vast zitten in gevangenis of kliniek. Vaak heeft men ook geen reisgeld. Voor zover mogelijk krijgen ook deze mensen regelmatig bezoek. Dit alles kost de nodige reiskosten die dan door de groep gedeeld worden, hetgeen aan het financiële verslag te zien is. 

Hulpverlening

JON is een zelfhulpgroep, hetgeen inhoudt dat de leden (en de mensen uit de kring er omheen) elkaar helpen. Dit was intensief. 

Als er iemand een rechtszaak boven het hoofd hangt, dan werkt het eindeloze wachten hierop verlammend, zo niet totaal blokkerend, en vaak deprimerend. Al naar gelang het karakter wordt men obsessief of depressief, vraagt men hulp of isoleert men zichzelf. Met anti-depressiva verbetert dit niet altijd. Men komt soms geheel tot stilstand en komt dus ook niet naar een groep. Men wordt dan individueel bezocht, en wel met regelmaat. 

Ook is de tijd na het vrijkomen uit een gevangenis zeer hulpvraag-intensief. Veelal heeft men geen huis, werk, inkomen, geen pasport, girorekening, geld of spullen meer, en veelal hoge schulden. Men staat met twee blauwe plastic vuilniszakken met het restant aan eigen spullen, met hooguit twee tientjes en een enkeltje naar het huis waar men niet meer in kan wegens huurachterstand, 'vrij' op de stoep. Familie en 'vrienden' laten het dan nogal eens afweten. 

Het is helaas waar: hulpverlenende instanties (waarvan, andermaal helaas, met name de Reclassering vermeld moet worden) lieten het al evenzeer afweten. De Reclassering biedt tegenwoordig slechts rapportage, advies en vooral controle: slechts verlengstuk van justitie als zij is geworden. 

Justitie bakt ze ook bruin: meneer A wordt vrijgelaten en krijgt de huissleutels, de spullen, het rijbewijs en het pasport van meneer B mee ... Zo goed is die administratie daar. Nu ja, van zijn huis waren de ramen al ingegooid en de spullen vernietigd en de huur opgezegd. Dit is de realiteit waar JON in deze maatschappij voor komt te staan. Wie vangt hem op?  

JON sprong hierin, ook weer in geheel 2005 en verder, ten koste van veel tijd en ook veel geld. Soms was JON het enige nog overgebleven contact. Leden zetten zich dus intensief voor elkaar in, nemen elkaar zo nodig in huis op, houden elkaar in leven en houden de moed er maar in. 

JON is en blijft een "nulde-lijns-voorziening", maar komt wel problematiek tegen. Soms weigert men formele hulpverlening in de eerste, tweede of derde lijn omdat men daar, bij voorbaat of in de intake fase, veel vooroordelen vermoedt of tegenkomt. Men durft zelfs de huisarts, de eerste hulppost in de maatschappij, niets te vertellen. Of, verder gekomen in het hulpverleningscircuit, de psychiater niet waar het in feite om draait. Depressie, obsessie en isolement zijn de voornaamste problemen die JON steeds weer tegenkomt.

De web site

Deze heeft een ruime vijftig bezoekers per dag. Toegegeven moet worden dat de site door tijdgebrek nauwelijks is bijgewerkt dit jaar. 

Rechtszaken

Op 29 november 2003 zijn er invallen gedaan, o.a. bij JON leden. Er is al verteld dat dit tot rechtszaken leidde waarbij wisselend reizen, ontucht en bezit van kinderporno werd berecht. Dit herhaalde zich in hoger beroep. Intussen is men vrij of zit men in een tbs kliniek, of zit men hierop te wachten. Her en der vond en vindt ambulante behandeling plaats.

De mensen die toen niet zijn opgepakt, zijn na vele maanden verhoord. Kort voor de wettelijke termijn van twee jaar zou zijn verstreken kreeg men bericht:  of geen vervolging (en spullen terug), of wel vervolging, te beginnen met pro forma zittingen, gevolgd door nog eens een half jaar wachten, op de laatste dag dat dit juridisch nog kon, de inhoudelijke zittingen. Er bleken inderdaad mensen kinderporno in huis te hebben gehad. De hoeveelheid, dus de eisen en uitspraken waren nu niet exorbitant hoog; ze beperkten zich tot korte of voorwaardelijke straffen, boete of taakstraf, met veelal het opleggen van een vorm van behandeling.

Beleidsplan

Dit is eenvoudig: doorgaan, gespreksbijeenkomsten voortzetten, hulp verlenen waar nodig is - en de web site eens bijwerken.

Tot slot: de jaarrekening over 2005

De jaarrekening over 2004 ontbrak, door kennelijke verstrooidheid, in het jaarverslag 2004. Deze is alsnog aan het jaarverslag 2004 toegevoegd. De jaarrekening over 2005 loopt van 10 januari 2005 tot 1 januari 2006. Duidelijk is dat er veel uitgaven zijn, maar ook inkomsten, dus dat JON zichzelf bedruipt, zij het steeds met moeite.

Slotwoord

Het is goed, denken wij, dat er in een tijd vol haat en fobie, vooroordeel, criminalisering en uitstoting, mensen zijn die elkaar weten te vinden, elkaar opvangen en zo nodig helpen en open met elkaar kunnen spreken over hoe sociaal en legaal te kunnen leven met hun gevoel.

Goedgekeurd door de ledenvergadering op 28 mei 2006,
daarmee ook beleid, beleidsplan en jaarrekening.
Ook zijn vier coördinatoren benoemd voor een jaar.

Geschreven eerder in mei door

Dr Frans E. J. Gieles

[ Vorige ] [ Start ] [ Omhoog ] [ Volgende ]