[ Vorige ] [ Start ] [ Omhoog ] [ Volgende ]

Jaarverslag+

over de periode 1 januari 2003 tot 20 maart 2004

1 Januari tot 29 november 2003

Leden en bijeenkomsten

JON had aan het eind van de nu besproken periode 33 leden. Omdat een deel ervan in het noorden des lands woonde zijn in het voorjaar 2003 ook maandelijkse bijeenkomsten in Groningen gestart, naast de eveneens maandelijkse bijeenkomsten in het oosten. Voor de subgroep in Groningen was een externe gespreksleider aangetrokken die slechts vergoeding van reiskosten vroeg. Na een vrij lang zomerreces zijn de bijeenkomsten in september weer gestart.

Web site en chat groep

De JON web site overschreed rond de jaarwisseling de 100.000 bezoekers en mag dus een goed bezochte web site genoemd worden. Slechts rond de 15% van de bezoekers kwam uit Nederland. De web site is opgezet in zeven talen. Reacties kwamen eveneens in meerdere talen en werden doorgaans in de eigen taal beantwoord.

De chatgroep JonChat verliep rustig – eigenlijk te rustig; er waren weinig berichten. Kenmerkend voor deze chat group is dat men zich eerst moet voorstellen, eerst aan de moderatoren en dan aan de groep, en dus niet geheel anoniem kan meepraten. Dit resulteerde in veel aanmeldingen van mensen die zich direct weer terugtrokken zodra zij lazen dat zij zich eerst moesten voorstellen. Minder dan een op de vijf aanmelders werd uiteindelijk lid.

Het team van coördinatoren

In het begin van 2003 vond een wisseling in dit team plaats. Ondergetekende, sinds jaar en dag voorzitter, claimde voor zichzelf een sabbatsjaar en droeg zijn taken over aan een deels vernieuwd klein team.

Helaas functioneerde dit team niet perfect. Zo is er in die periode geen kasboek bijgehouden. Ook trad er onenigheid op onder de leden en zo ook in het coördinatoren team. Met deze ietwat sluipende conflicten is niets gedaan; er is geen of onvoldoende of onjuist leiding gegeven.

De onenigheid betrof met name het maken van vakantiereizen door enkele leden. De critici hadden gelijk, zoals uit het volgende wel zal blijken.

Op 29 november 2003 begon een crisis

Er trad vanwege externe krachten een crisis op waartegen het team niet bestand was. Het team trad collectief af. Ondergetekende beëindigde zijn sabbatsjaar en vormde met Albert Bos snel een nieuw koppel coördinatoren.

29 November 2003 tot 20 maart 2004

De onderstaande tekst werd gepubliceerd in De Nieuwe Sekstant van februari 2004

Een geheime organisatie?

Een rectificatie van persberichten

Door Dr Frans E.J. Gieles

Op zaterdag 29 november 2003 vonden op achttien adressen in Nederland tegelijk invallen door de politie plaats. RTL Nieuws berichtte dit en gaf beelden van een van de woningen. Hiertegen is door de bewoner een klacht ingediend bij de Raad voor de Journalistiek. [*]

De pers volgde de dagen daarna met berichten dat het zou gaan om kinderpornografie en kinderseksreizen, georganiseerd door een NVSH groep, genaamd Joris of JON (JORis Oost Nederland). Doordat er tot enige dagen daarna geen telefonisch contact mogelijk was, gaf de NVSH slechts een provisorisch eerste bericht op haar web site, welk bericht enkele dagen later gecorrigeerd is. Nu is er tijd en ruimte om eens rustiger te kijken wat er nu eigenlijk van waar is.

[ * Deze klacht is later gegrond verklaard. FG]

De groep JON

De NVSH-Werkgroep JORis Oost-Nederland is, als je haar voorgangers meerekent, 27 jaar geleden opgericht. "JORis" staat voor "Jeugd-Oudere Relaties, intimiteit, seksualiteit". Bij gebrek aan een afdelingsbestuur valt de groep onder het landelijke NVSH bestuur, maar functioneert verder zelfstandig.

JON organiseert gespreksbijeenkomsten voor mensen met pedofiele gevoelens, daarnaast een gemodereerde praatgroep op het Internet en beheert een informatieve web site in zeven talen, die onlangs de 100.000 bezoekers is gepasseerd. Er waren 33 leden en maandelijks twee bijeenkomsten in 2003. Een klein team van coördinatoren leidde de groep.

JON adviseert haar leden om hun gevoelens niet te ontkennen, maar te accepteren als deel van zichzelf, dus ze onder ogen te zien. Vervolgens om een stijl van leven te zoeken die de wet in acht neemt, dus een manier van leven zonder seksuele contacten met kinderen en zonder kinderpornografie. In die zin wil JON mogelijk schadelijke contacten en illegale daden voorkomen. Om dit te bereiken is het nodig erover te praten in een veilige en begrijpende omgeving. Het beginpunt is vaak: depressie, vertwijfeling en isolement, soms ook obsessie. Het beoogd eindpunt is een leven dat sociaal en legaal is. Tussen begin- en eindpunt kunnen enkele jaren liggen. Sommige leden vertrekken dan, andere blijven om de nieuwe leden op te vangen. De groep werkt met de zelfhulpmethodiek: leden helpen elkaar.

Er zijn regels en een daarvan is dat het verboden is om pornografische afbeeldingen te laten zien of uit te wisselen op de bijeenkomsten. Voorts dient de inhoud van het besprokene vertrouwelijk te blijven. Voor wat mensen als individu in hun eigen huis en tijd doen kan de groep niet verantwoordelijk geacht worden – en daarmee komen we op het onderwerp van de nieuwsberichten.

Reizen en foto’s

Vijf leden van JON zijn naar Tunesië op vakantie geweest in wisselende combinaties en kwamen terug met foto’s. Deze reizen en het organiseren ervan zijn particuliere aangelegenheden. JON organiseert geen reizen. Er zijn alleen nette foto’s gezien. Het zijn de media die JON als organisator hebben genoemd, niet het Openbaar Ministerie in haar persbericht van 2 december 2003. Het OM heeft wel onderzoek verricht. Het heeft, blijkens het dossier, wel met deze gedachte gespeeld, maar deze kennelijk ook weer losgelaten.

Het onderzoek

Dit is gestart in juni 2003 nadat een van de toenmalige leden die twee bijeenkomsten had meegemaakt een valse verklaring aflegde over uitwisseling van kinderpornografie en het organiseren van seksreizen. De telefoons van de hem bekende leden zijn toen afgetapt en daarna menig ander die door hen gebeld werd of hen opbelde. De reizigers zijn geobserveerd en gefilmd bij hun reisbureau. Vijf bijeenkomsten van JON zijn eveneens geobserveerd en gefilmd.

Uit het dossier blijkt dat men kennelijk op de lijst van huiszoekingen is geplaatst als men (1) naar Tunesië was gereisd, (2) daarover per telefoon gesproken had (‘Ik ben benieuwd naar je vakantiefoto’s’ was blijkbaar al genoeg), of (3) leiding gaf of leek te geven binnen JON.

Criminalisering

In het dossier is goed zichtbaar dat de rechercheurs hun eigen versie van JON construeren. Men verwart JON met de landelijke werkgroep JORis en ook met de gespreksgroep van de Vereniging Martijn. Er verschijnt dan een JON in beeld als een geheime organisatie met geheime taalcodes, geheime namen en een toelatingsprotocol. JON zou op haar bijeenkomsten kinderporno uitwisselen en verspreiden en bovendien seksreizen naar meerdere landen organiseren. Daar zouden dan – uiteraard pornografische – foto’s en films gemaakt worden die vervolgens weer op de bijeenkomsten worden getoond, uitgewisseld en verspreid. Ook zou de reis dan geëvalueerd worden teneinde de volgende beter te organiseren. De groep zou haar leden en informatie geheim houden en zich afschermen. Leden zouden [foei oh foei!] elkaar adviezen geven en zelfs [schande!] over PGP, het encryptieprogramma, spreken. Men legt ook nog een absurd verband met de Selbsthilfegruppe in München, die een door een blad betaalde infiltrant op bezoek had gehad en die daarna ook massaal werd aangehouden.

Dit alles in een justitieel document dat waarheidsvinding als doel en taak heeft. Het komt mij over als onwaarheidsconstructie. Maar, zoals gezegd, zo’n onderzoek en het verslag ervan is werk van rechercheurs. Kennelijk heeft het OM de koppeling tussen JON en de platen en de reizen uiteindelijk niet gelegd, getuige haar persverklaring van 2 december 2003. En terecht.

JON is niet geheim maar openlijk bekend, zie de web site, kent geen geheime namen of geheime taal, heeft wel een toelatingsprocedure en vraagt vertrouwelijkheid. Kinderporno is strikt verboden en er worden geen reizen georganiseerd. Een evaluatie zou de onderlinge verhoudingen betreffen. Er zijn vijf leden afgereisd, maar ook 28 leden niet – menigeen was er kritisch over.

Afgeslankt verder

Wat we daarna zagen was dat ongeveer de helft van de leden en de coördinatoren in de angst en depressie schieten en zichzelf opnieuw isoleren. Zo’n huiszoeking is zeer ingrijpend. Anderen echter bleven en boden de gearresteerden en anderen hulp. JON gaat, afgeslankt, door. Er is een klein nieuw team gevormd en er zijn weer bijeenkomsten. Het is goed, denken wij, dat er in een tijd vol haat en fobie, vooroordeel, criminalisering en uitstoting, mensen zijn die elkaar weten te vinden, elkaar opvangen en zo nodig helpen en open met elkaar kunnen spreken over hoe sociaal en legaal te kunnen leven met hun gevoel.

Werk aan de winkel

Direct na de inval, die ook bij ondergetekende plaats vond, werd een nieuwe computer besteld en in werking gesteld en werden de telefoonverbindingen hersteld. De ledenlijst werd uit het geheugen gereconstrueerd. De NVSH en de leden werden geïnformeerd en de laatsten waar nodig ondersteund.

De gearresteerden hebben een maand lang in afzondering door moeten brengen, hetgeen zeldzaam lang is. Zij hadden geen enkel contact met de buitenwereld, ook niet een krant of tv, en zij konden niet bellen of schrijven. Toen dit in de laatste dagen van 2003 en de eerste van 2004 weer mogelijk werd, kwam er snel duidelijkheid over wat er gebeurd was en waarom. Met name toen ondergetekende beschikte over het justitiële dossier werd er veel duidelijk en kon er gericht gewerkt worden.

Alle gevangenen zijn sindsdien bezocht. Rond elke gevangene werd een klein team gevormd van mensen die op bezoek kwamen en zaken als woning en dergelijke regelden. In een volgend stadium werd contact gelegd met alle advocaten.

Zodra duidelijk was dat aanvankelijk de groep JON als zodanig verdacht werd het organiseren van genoemde reizen en het uitwisselen van bedoelde plaatjes, werd begonnen aan een serie verweerschriften hiertegen. Alle aantijgingen werden nauwgezet van een weerwoord voorzien. Toen duidelijk werd dat de Officier van Justitie die het onderzoek leidde deze verweerschriften slechts aan het dossier van de schrijver ervan wilde toevoegen – en dus niet aan de rechtbank wilde voorleggen ofwel in een la opbergen – werd de hele stapel in veertienvoud gekopieerd en opnieuw verzonden: zeven aan de officier om in elk dossier een exemplaar te leggen (vijf JON leden en twee anderen) en zeven aan de advocaten. De gevangenen hadden hun exemplaar al eerder ontvangen. Aan de verweerschriften werd nog een serie getuigenverklaringen toegevoegd die een ander geluid over JON lieten horen dan in deel een van het dossier stond opgeschreven. Opmerkelijk is namelijk dat in deel twee van dat dossier deze aantijgingen gehele ontbreken. Desondanks stonden ze op schrift in een dossier dat de rechtbank zou bereiken. Een weerwoord werd noodzakelijk geacht.

Intussen werden voor de overgebleven leden weer bijeenkomsten belegd. De overgebleven JON leden deelden broederlijk de gemaakte kosten voor de vele reizen, kopieën en postzegels.

Intussen werd ook iedereen bericht wiens naam of groep in het dossier voorkwam. Zo was er ook overleg met de leiding van de Gespreksgroep Midden-Nederland van de Vereniging Martijn, waaruit de groep de moed putte om ook gewoon door te gaan.

Met deze groep, en met de Vereniging Martijn, is intussen overleg gestart om een gezamenlijk protocol of een gedragscode op te stellen.

De rechtbankzitting van 10 maart 2004

Deze zou pro forma zijn omdat het onderzoek nog niet klaar was, maar duurde desondanks ruim drie uur. De rechter was zeer kritisch tegenover de vraag van de Officier om nog drie maanden uitstel, de advocaten waren nog kritischer. Steeds weer bleek dat er in drie maanden niets van het OM vernomen was, tot op de laatste momenten, soms pal voor de zitting, nog een stapel papieren werd overhandigd. Zo zijn de genoemde getuigenverklaringen over JON nog de avond voor de zitting naar alle advocaten gefaxt – die ze natuurlijk allang hadden ontvangen van ondergetekende.

U, officier, geeft helemaal niet duidelijk aan welke organisatie u eigenlijk wel en niet bedoelt. Bedoelt u ook de groep JON? In dat geval wil ik ter zitting een getuige oproepen die onder ede over de groep JON wil verklaren.

Officier: Ik zal de bedoelde organisatie nader invullen.

Van feit 2, lidmaatschap van een criminele organisatie, ben ik absoluut niet onder de indruk. De stukken verwijzen wel voortdurend naar de groep JON, maar steeds in de zin van "uit gesprekken zou kunnen blijken dat …" of woorden van gelijke strekking, maar dit is onvoldoende concreet gemaakt. Het zijn niet meer dan vermoedens – zo staan ze er ook, maar deze zijn op dit moment niet onderbouwd.

Ik zet mij in voor vrijspraak inzake artikel 140 [=deelname aan..]. Dit is hier helemaal niet aan de orde. De officier is nota bene bestookt met informatie van de heer Gieles die iets heel anders aangeeft. Voor mij is hier geen enkel nader onderzoek nodig. Voor mij is JORis of JON geen criminele vereniging, punt uit klaar. Feit 1 vervalt hiermee.

Nimmer is er door het OM een link gelegd met JON of JORis, niet in de persverklaringen en niet in de tenlasteleggingen. Het gaat hier louter om deze verdachten.

Rechter: Het was dan wel zo elegant om dit in de tenlasteleggingen ook duidelijk te maken. Deze zijn nu wel erg ruim omschreven.

Officier: Zo gaat dat met onderzoek: je begint met een ruime optie en gaandeweg wordt e.e.a. duidelijk.

Rechter: Noemt u dan s.v.p. man en paard.

Ik hoor de Officier zeggen: "JON heeft er niets mee te maken". Dit is niet te rijmen met het eerste dossier. Zo wordt het eerst wel daar gepresenteerd: JON als criminele vereniging. Kennelijk wordt JON nu niet meer als zodanig gezien. Hierover wil ik toch graag wel duidelijkheid hebben. Die duidelijkheid had er minstens nu moeten zijn. Wat ik nu zie is alleen maar hocus pocus en vermoedens.

… de zaak aan te houden tot 2 juni en geen van de verdachten nu vrij te laten.

De rechter vraagt nog:

Mevrouw de Officier, wilt u s.v.p. wel duidelijk maken wie u nu precies bedoelt met die criminele organisatie van artikel 140 WvS?

Na de zitting

Er kan geconcludeerd worden dat het vermoeden juist was dat de rechercheurs aanvankelijk de groep JON hebben verdacht van het vormen van een criminele organisatie, maar dat dit vermoeden niet door het OM is overgenomen, al vanaf het persbericht van 2 december 2003.. Het OM heeft dit echter nooit toegegeven, tot dit op de zitting in het openbaar wel moest. Er mag geconcludeerd worden dat het opstellen en in veelvoud opsturen van de verweerschriften en getuigenverklaringen heeft geholpen om JON uit de vuurlinie van de Officier weg te houden.

Er is een zo letterlijk mogelijk verslag gemaakt dat toegezonden is aan alle betrokkenen en hun advocaten. De gevangenen zullen bezocht blijven worden door de mensen van de om hen heen gevormde kleine teams.

De landelijke pers heeft de zitting niet vermeld. De regionale pers gaf ietwat gekleurde maar feitelijk wel juiste berichten. Met De Gelderlander vond een kort telefonisch en een uitvoerig mondeling interview plaats met ondergetekende. Er is sprake van nuance, niet van heksenjacht.

Intussen werkten de nieuwe coördinatoren aan het ontwerpen van statuten inclusief een gedragscode. Na de openbare verklaring van de Officier kon ook dit verslag worden opgesteld en samen met de jaarrekening over dezelfde periode aan de leden ter goedkeuring worden voorgelegd. Dit is gebeurd op 2 april 2004.

Beleidsplan

JON zal door blijven gegaan met de overgebleven leden. De bijeenkomsten in het noorden zijn gestopt, die in het oosten gaan door. Met de inmiddels alweer nieuw aangenomen leden zijn dit er nu veertien. Een derde coördinator zal worden gezocht.

In juni 2004 willen de coördinatoren de statuten aan de leden voorleggen. Hierin zal een gedragscode staan die men gevraagd wordt te ondertekenen. De statuten hebben de vorm en de bewoording van die van een kleine vereniging met bestuur, leden met bestuurs- en ledenvergaderingen.

De slecht lopende chat groep zal aangehouden worden tot 1 juli, teneinde de leden ervan te informeren, maar daarna worden gesloten als het aantal berichten zo gering blijft als het nu is.

De web site zal blijven en aangevuld worden.

De gevangenen zullen zolang als nodig is bezoek en hulp krijgen vanuit de groep. Voor meer dan een van hen is de groep JON namelijk het enige contact dat ze hebben, de enige groep mensen die naar hen omkijkt.

Het is goed, denken wij, dat er in een tijd vol haat en fobie, vooroordeel, criminalisering en uitstoting, mensen zijn die elkaar weten te vinden, elkaar opvangen en zo nodig helpen en open met elkaar kunnen spreken over hoe sociaal en legaal te kunnen leven met hun gevoel.

Goedgekeurd door de ledenvergadering op 2 april 2004.

Geschreven in maart door

Dr Frans E. J. Gieles

- - - - Lees verder! - - -

JON

NVSH Werkgroep JORis Oost Nederland

Jaarrekening 2003+

[ Vorige ] [ Start ] [ Omhoog ] [ Volgende ]