[ Vorige ] [ Start ] [ Omhoog ] [ Volgende ]

Het ledental van JON is dit jaar gestegen van 25 naar 29 leden, verspreid in een grote regio tussen boven Groningen, Nijmegen, Enschede en Amsterdam. Vooral de web site bracht nieuwe leden binnen, anderen vertrokken weer. Men wordt lid na een mondelinge kennismaking met minstens twee coördinatoren.

JON is een werkgroep, doorgangshuis, een leerschool. Nieuwe leden, meest twintigers, komen binnen met veel vragen en onzekerheid, vaak ook met depressie of blokkade. Wie als ouder lid binnenkomt heeft minder vragen en vooral behoefte aan contact. Na enkele jaren zegt men "Bedankt, ik vind mijn weg verder wel!". Anderen blijven om de volgende nieuwkomers op te vangen.

De JON ledenvergadering heeft voor 2002 vier coördinatoren benoemd. Gezegd mag worden dat deze vier steeds als een goed en hecht team hebben kunnen samenwerken. Het team is, qua bijvoorbeeld leeftijd, kunde en persoonlijkheid, zo gemengd mogelijk samengesteld. Per 1 januari 2003 is het team wat anders samengesteld; de gaande gingen en de komende kwamen.

Deze vonden maandelijks plaats in een huiskamer, steeds in een andere plaats en op een andere dag, om & om door de weeks en in het weekend. Zodoende zijn nooit alle leden aanwezig en ook nooit dezelfde, maar kan ieder met regelmaat komen – en is de groep niet te groot.. Ook worden de reiskosten zodoende vanzelf verdeeld. Overigens zijn er tussen de bijeenkomsten door veel onderlinge contacten met wie een beetje in de buurt woont.

De bijeenkomsten hebben de vorm van een geleid gesprek. JON is geen gezelligheidsclub en kent niet de sfeer van een bar of café. De sfeer is eerder aan de ernstige kant. De methode is sinds jaar en dag de zelf-hulp methode. Dit houdt in dat er niet een therapeut is met cliënten, maar dat ieder deelnemer is en elkaar helpt. De gespreksleider bevordert dit elkaar-helpende gesprek door te luisteren, uit te nodigen tot spreken en de spreektijden en de sfeer te bewaken. Onlangs sprak een nieuw lid nog zijn verbazing uit over de openheid die er heerst en blijkbaar mogelijk is. Openheid is natuurlijk van belang om echt te kunnen spreken, openheid die in de bredere samenleving nauwelijks meer mogelijk is. Dit is een functie van JON.

Er waren dit jaar niet, zoals vorig jaar bijzondere gasten. Ook is er niet, zoals vorig jaar wel, naar buiten getreden.

Vorig jaar meldden wij geheime tegenwerking, aftappen van e-mail, en zo meer, door Mv. Ireen van Engelen en haar Stichting Soelaas.

Dit jaar heeft dit niet met de groep als zodanig plaats gevonden, in elk geval niet merkbaar, maar wel met een van de leden. Mv. Van Engelen bleek zo ongeveer alles van dit lid te weten en niet te schromen de werkplek op te bellen en daar gevoelige persoonlijke informatie achter te laten, alsook, vrijwel zeker, een sollicitatie te blokkeren. Zij gaat kennelijk door met het "bestuderen" van "de pedo-beweging" in Nederland – wat heet ‘bestuderen’?

Zij schreef, herhalen wij even, dat zij momenteel bezig is de Nieuwsbrieven van de NVSH Lwg JORis "aan het bestuderen" is en dat zij hierover wil publiceren. Niet dat haar ooit een Nieuwsbrief is toegezonden, deze was alleen voor leden.

De NVSH en de Lwg JORis zij zich hiervan bewust.

Deze trok vele bezoekers, doorgaans meer dan vijftig per dag, uit de gehele wereld. Van hen kwam maar een 15% uit Nederland. Daarom is de site meertalig gemaakt. De belangrijkste artikelen staan er nu in het Nederlands, Engels, Duits, Frans, Deens, Italiaans en Spaans. Er kwamen dus ook regelmatig reacties uit de gehele wereld. Deze konden doorgaans in de eigen taal beantwoord worden. Niet zelden hebben deze berichten het karakter van een hulpvraag. Er was niet één negatieve reactie. Nu ja, een serie herhaaldelijk vanaf hetzelfde adres verzonden .pif bestanden, oftewel virussen, maar daar zijn we tegen gewapend. Van degenen die niet al te ver weg wonen en Nederlands spreken zijn meerderen lid van JON geworden. Zodoende is de regio beduidend uitgebreid.

Deze is in 2000 gestart. Het is een besloten E-mail lijst zonder platen met een eveneens besloten archief on line. Men moet dus eerst lid worden om te kunnen deelnemen. Hiertoe is een kennismakingsprocedure ingesteld. Men moet eerst kennis maken met minstens een van de coördinatoren. Voor de in de regio wonenden gebeurt dit mondeling met minstens twee coördinatoren, voor de verder weg wonenden kan dit in een serie e-mails gebeuren.

De lijst kent een moderatie systeem. Nieuwe leden worden eerst gemodereerd; dit wil zeggen dat hun berichten eerst door een moderator worden gelezen en dan pas worden gepost. De moderatoren kunnen ook leden ‘op gemodereerd zetten’ indien hier aanleiding toe is of een bericht wijzigen of verwijderen.

Niet dat dit nodig was dit jaar. Het verliep vreedzaam en zelfs iets te stil. Mensen trokken zich terug of postten weinig. Wie weinig post krijgt een bericht en de vraag wat hij of zij wil. Zo rond de jaarwisseling na 2003 en daarna meldden zich weer veel nieuwe leden aan. Niet ieder echter durft die verplichte kennismaking aan; die vallen dan weer af. Wij verheugen ons wel op het gezelschap van een aantal Belgen, die allen zeggen dat zij het ‘klimaat’ in Nederland heel wat beter – rationeler – vinden dan wat zij daar meemaken. Een groep als JON is daar niet mogelijk.

Uit de jaarrekening blijkt dat JON zichzelf bedruipt en de kosten heeft kunnen betalen.

Het beleidsplan is eenvoudig: doorgaan op deze weg. Wij overwegen een groep-noord en een groep-zuid te vormen, gezien het ledenaantal. Het is goed, denken wij, dat er in een tijd die gonst en broeit van haat en fobie, vooroordeel en uitstoting, mensen zijn die elkaar weten te vinden, elkaar opvangen en zo nodig helpen, mensen die onderling open kunnen spreken en die gewoon hun werk blijven doen, binnen JON en buiten JON of de NVSH.

Geschreven door Frans Gieles,

Goedgekeurd door Coördinatoren en leden op 24 februari 2003

[ Vorige ] [ Start ] [ Omhoog ] [ Volgende ]