[ Vorige ] [ Start ] [ Omhoog ]

JON telt per 1 april 2002 25 leden, drie regelmatige bezoekers en vijf kandidaat-leden, verspreid in een grote regio tussen Groningen, Nijmegen, Enschede en Amsterdam. Vooral de web site bracht nieuwe leden binnen, anderen vertrokken weer. Men wordt lid na een mondelinge kennismaking met minstens twee coördinatoren.

JON is een werkgroep, doorgangshuis, een leerschool. Nieuwe leden, meest twintigers, komen binnen met veel vragen en onzekerheid, vaak ook met depressie of blokkade. Na enkele jaren zegt men "Bedankt, ik vind mijn weg verder wel!". Anderen blijven om de volgende nieuwkomers op te vangen.

De JON ledenvergadering heeft vier coördinatoren benoemd. Gezegd mag worden dat deze vier steeds als een goed en hecht team hebben kunnen samenwerken. Het team is, qua bijvoorbeeld leeftijd, kunde en persoonlijkheid, zo gemengd mogelijk samengesteld.

Deze vonden maandelijks plaats in een huiskamer, steeds in een andere plaats en op een andere dag, om & om door de weeks en in het weekend. Zodoende zijn nooit alle leden aanwezig en ook nooit dezelfde, maar kan ieder met regelmaat komen – en is de groep niet te groot.. Ook worden de reiskosten zodoende vanzelf verdeeld. Overigens zijn er tussen de bijeenkomsten door veel onderlinge contacten met wie een beetje in de buurt woont.

De bijeenkomsten hebben de vorm van een geleid gesprek. JON is geen gezelligheidsclub en kent niet de sfeer van een bar of café. De sfeer is eerder aan de ernstige kant. De methode is sinds jaar en dag de zelf-hulp methode. Dit houdt in dat er niet een therapeut is met cliënten, maar dat ieder deelnemer is en elkaar helpt. De gespreksleider bevordert dit elkaar-helpende gesprek door te luisteren, uit te nodigen tot spreken en de spreektijden en de sfeer te bewaken.

In juni heeft in Nijmegen een JON dag plaats gevonden. Onze gast was Gerard Roelofs, psychiater te Maastricht. Deze wilde zich via directe en mondelinge contacten nader oriënteren in de problematiek die JON bestrijkt. In de middag was er een normale gespreksbijeenkomst zoals we dat gewend zijn, in de avond kwamen er enkele gasten bij uit den lande die met dezelfde problematiek bezig zijn. Er was een heel open sfeer, onze gast bleek een goed luisteraar te zijn en ieder vond het een geslaagde dag.

Ondergetekende, Dr Frans Gieles, JON coördinator die zich vooral met de zelf-hulp methodiek bezig heeft gehouden, heeft zich ingeschreven in het 15^e World Congress of Sexology van de World Association of Sexology (WAS) in Parijs, juni 2001. Hier heeft hij een voordracht ingediend die de zelf-hulp methode bespreekt, getiteld "Helping people with pedophile feelings". [*]  Hierin is verwezen naar JON en naar de NVSH.

[* Daar staat ook de tekst in het Nederlands - en meer.]

De lezing werd aanvaard en is gehouden voor een aandachtig gehoor. De lezing belicht de zelfhulp methode en uit kritiek op de daderbehandeling zoals deze nu ook in Nederland standaard wordt gegeven en wordt verdedigd door (NVSH-) prof. Frenken, Bullens, Bruinsma en anderen.

Verassend was dat er in augustus het bericht kwam dat deze lezing uit het geheel van 600 lezingen en 400 presentaties gekozen was onder de vier besten en dat hij gepubliceerd zal worden in The European Journal of Medical Sexology : SEXOLOGIES in het Engels en in het Frans.

Ter plekke is een cd-rom uitgedeeld met de lezing, een achtergrondartikel en literatuur in meerdere talen. Alles is, deels in vijf talen waaronder Nederlands, te vinden op http://www.helping-people.info/ 

De lezing is herhaald op het congres van de Nordic Association for Sexology in september 2001, Visby, Zweden. Er was een uitnodiging om ook te komen spreken op het congres van de International Association for the Treatment of Sex Offenders in Wenen, september 2002 en nog twee andere Europese congressen, maar hiervoor ontbrak het geld. Zoiets is ‘een dure hobby’ (alleen de toegang kostte al 500 €) en ondanks een verzoek hiertoe heeft de NVSH geen subsidie gegeven.

Er is actief getracht mij het spreken in Parijs te belemmeren, en wel door Mv. Ireen van Engelen en haar Stichting Soelaas. Het is gebleken dat zij op grote schaal e-mails heeft afgetapt van twee lists, een Nederlands-talige en een Engels-talige (de interne list van Ipce), en deze in meerdere zendingen heeft toegezonden naar de Parijse congresleiding, naar Le Monde, naar een Franse vereniging (waarvan ik adviseur associé ben), naar Wolters, Bullens en Frenken, naar de Tweede-Kamercommissie voor Justitie, naar twee Officieren van Justitie en naar minstens een journalist in Engeland. Ik heb e.e.a. op papier, met het stempel van Soelaas en de handtekening van mv. Van Engelen er op. De journalist in Engeland meldt zijn "daily faxes from Amsterdam" zelf in een artikel.

Ondanks haar brieven kreeg ik uitvoerig spreektijd, werd ik hartelijk bejegend en werd mijn lezing zelfs als een der beste uitgekozen. Ook Le Monde noch Justitie deed er iets mee. Het blijkt dat e-mail in Nederland niet beschermd is door het privacy-recht.

Ik schreef Mv Van Engelen aan. Zij noemt het belemmeren "een vergissing" mijnerzijds, maar de brieven aan de congresleiding kunnen nauwelijks anders uitgelegd worden. Zij antwoordde dat zij haar methode en bronnen niet prijs geeft en dat zij door gaat met het "bestuderen" van "de pedo-beweging" in Nederland.

Zij schrijft dat zij momenteel bezig is de Nieuwsbrieven van de NVSH Lwg JORis "aan het bestuderen" is en dat zij hierover wil publiceren. Niet dat haar ooit een Nieuwsbrief is toegezonden, deze was alleen voor leden.

De NVSH en de Lwg JORis zij zich hiervan bewust.

Deze trok vele bezoekers, doorgaans meer dan vijftig per dag, uit de gehele wereld. Van hen kwam maar een 15% uit Nederland. Daarom is de site meertalig gemaakt. De belangrijkste artikelen staan er nu in het Nederlands, Engels, Duits, Frans, Deens, Italiaans en Spaans. Er kwamen dus ook regelmatig reacties uit de gehele wereld. Deze konden doorgaans in de eigen taal beantwoord worden. Er was niet één negatieve reactie. Van degenen die niet al te ver weg wonen en Nederlands spreken zijn meerderen lid van JON geworden. Zodoende is de regio beduidend uitgebreid.

Deze is in 2000 gestart. Het is een besloten E-mail lijst zonder platen met een eveneens besloten archief on line. Men moet dus eerst lid worden om te kunnen deelnemen. Hiertoe is een kennismakingsprocedure ingesteld. Men moet eerst kennis maken met minstens een van de coördinatoren. Voor de in de regio wonenden gebeurt dit mondeling met minstens twee coördinatoren, voor de verder weg wonenden kan dit in een serie e-mails gebeuren.

Al snel bleek JonChat in een behoefte te voorzien. Het ledental klom in de loop van het jaar 2000 tot boven de veertig, in 2002 tot boven de vijftig. Er zijn nu, april 2002, zo’n 3000 berichten uitgewisseld. Recent vond er een kentering plaats, namelijk een afname aan berichten en deelnemers. Dit komt o.a. omdat er in de loop van deze jaren meerdere Nederlands-talige gespreksfora zijn geopend, dus er was zogezegd wat meer concurrentie.

De lijst kent een moderatie systeem. Nieuwe leden worden eerst gemodereerd; dit wil zeggen dat hun berichten eerst door een moderator worden gelezen en dan pas worden gepost. De moderatoren kunnen ook leden ‘op gemodereerd zetten’ indien hier aanleiding toe is of een bericht wijzigen of verwijderen.

In ons vorige jaarverslag meldden wij dat dit moderatie systeem terdege nodig bleek te zijn. Nu kunnen wij melden dat er geen wanklanken hebben plaatsgevonden en dat het modereren meer een technische dan een inhoudelijke zaak is geworden. Twee van de JON coördinatoren runnen nu de JonChat list.

Uit de jaarrekening blijkt dat JON zichzelf bedruipt en de kosten heeft kunnen betalen.

In december 2001 bestond JON, haar voorgangers meegerekend, 25 jaar. De viering hiervan is intern gebleven binnen JON. Toch mag het feit vermeld worden, gezien het slinkend aantal actieve werkgroepen. Er was het plan een brochure uit te geven met vooral bijdragen van leden en oud-leden. Ondanks oproepen kwamen er echter te weinig reacties binnen om de brochure te kunnen maken.

Het beleidsplan is eenvoudig: doorgaan op deze weg. Het is goed, denken wij, dat er in een tijd die gonst en broeit van haat en fobie, vooroordeel en uitstoting, mensen zijn die elkaar weten te vinden, elkaar opvangen en zo nodig helpen, mensen die onderling open kunnen spreken en die gewoon hun werk blijven doen, binnen JON en buiten JON of de NVSH.

Geschreven door Frans Gieles,

Goedgekeurd door Coördinatoren en leden op 19 april 2002

[ Vorige ] [ Start ] [ Omhoog ]