JON NVSH* Werkgroep JORis** Oost Nederland* Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming **
Jeugd-Ouderen Relaties, intimiteit, seksualiteit |
JON
Februari 2014 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jaarverslag 2013 Over de periode 1 januari - 31 december 2013 JON anno 2013 JON is deel van de NVSH, valt onder het landelijke bestuur van de NVSH, volgt daarvan ook de statuten, maar heeft ook haar eigen statuten, voert haar eigen beleid zelfstandig en betaalt haar eigen kosten. Van niemand wordt subsidie ontvangen. Jaarlijks wordt gerapporteerd aan bestuur en ledenraad van de landelijke NVSH. Dit jaar is het contact met het NVSH-bestuur (het landelijke) geïntensiveerd. Aan de NVSH website is een tekst over JON toegevoegd: "JON: Wijsheid – hopen we – in het Oosten": klik en scrol omlaag. Om op de ledenvergadering eens in de aandacht te komen, daarvoor waren wij net een dag te laat: de agenda was net verzonden. Voor 2014 zijn we dus wel op tijd. JON is, de voorgangers meegerekend, opgericht in december 1976: 37 jaar geleden. Maandelijks werd een gespreksbijeenkomst gehouden in een huiskamer. De gesprekken duurden vaak van in de loop van de middag tot in de avond, een maaltijd traditioneel inbegrepen. De gesprekken zijn vooral persoonlijk van aard, slechts zelden zijn ze thematisch gepland. Een eventueel thema komt als vanzelf uit de groep voort. De indeling is veranderd Per 1 januari 2013 zijn er twee gespreksgroepen gevormd: JON-Noord en JON-Zuid, elk met twee coördinatoren. Dit bleek niet te werken. De groep Zuid werd te weinig bezocht en men voelde zich op een gegeven moment 'wel uitgepraat'. Voorts was de huiskamer-ruimte niet meer beschikbaar. De groep Noord verloor een coördinator die week voor de angst om ge-out te worden. Niet iedereen is geneigd en geschikt om in een groep te functioneren. Meerderen valt het zwaar om met aandacht naar de problemen van anderen te luisteren. Daardoor ontstond een nieuwe indeling:
Een kring om JON heen Om JON heen is een kring van mensen die formeel geen lid zijn, maar die wel betrokken zijn. Het zijn bijvoorbeeld mensen die niet voelen voor een groep, voor bijeenkomsten of voor een formeel lidmaatschap, of die al in een ander soort groep zitten en het daarbij qua groep willen houden. Of die lid zijn geweest, nu geen lid meer willen zijn, maar toch contact willen houden, of die geen lid kunnen zijn vanwege juridische beperkingen. Soms is er angst om zich bekend te maken. Meerdere malen meldden mensen zich ook dit jaar weer aan, maar traden zij terug zodra duidelijk werd dat wij hen in persoon willen ontmoeten, dat wij de ware naam en het ware adres verifieerbaar willen weten, dus een paspoort willen zien en dat men een gedragscode dient te ondertekenen. Deze verificatie dient om undercovers tegen te houden en een veilig gespreksklimaat te scheppen waarin men open kan zijn en geen toneel hoeft te spelen. Hulpverlening JON is expliciet gericht op hulpverlening, en wel in de vorm van zelfhulp. Dit houdt in dat de leden (en de mensen uit de kring er omheen) elkaar helpen. Er is geen behandeling, geen therapeut en er zijn geen cliënten, laat staan patiënten, er is een groep die elkaar helpt - dus niet 'behandelt'. Doorgaans is dit ook genoeg, maar soms is er meer nodig. In dat geval gaan leden en/of coördinatoren, het luister-team, op pad om de mensen te bezoeken, of ze bieden e-mail of Skype-contact aan. Dit type contact was vrij intensief in dit jaar; daarom is de post 'reiskosten' dit jaar ook vrij hoog. Er is een verschil met de collega-groep in Den Haag, die onder het bestuur van de NVSH-afdeling Den Haag valt. Deze groep biedt expliciet alleen contact en ontmoeting aan op de bijeenkomsten, maar verder gaat men daar niet. Omdat JON dit wel doet, gaat JON ook op pad naar het westen en heeft JON daar ook leden wonen. Het doel is om legaal en sociaal te kunnen leven, de eigen gevoelens te kunnen accepteren en er verantwoord mee om te kunnen gaan, dus zonder schade te riskeren en zonder de wet te overtreden. Er zijn voorwaarden voor legaal en sociaal leven; drie peilers dragen daarom de zelfhulpverlening, namelijk:
Is dit eenmaal bereikt, dan vindt men al vrij snel manieren van leven, manieren van omgang met de eigen gevoelens die voor persoon en maatschappij aanvaardbaar zijn. Hierin kunnen de leden voor elkaar een positief model zijn. JON is en blijft een 'nulde-lijns-voorziening', gratis zelfs, maar komt wel problematiek tegen. Depressie, obsessie en isolement zijn de voornaamste problemen die JON steeds weer tegenkomt. Soms ook verslaving. Dit jaar ook angst, sociale, economische en juridische problemen; voorts gevoelens van uitgestoten zijn, verbittering, wrok, rancune en met regelmaat ook wel een klein palet aan andere psychische problematiek. JON werkt met ervaringskennis, met begrip en met zelfhulp ofwel onderlinge hulp. Wonderen verrichten wij daar niet mee, dit pretenderen wij ook niet, maar mensen voelen zich er wel door geholpen. Soms is er meer nodig. Samenwerking met de reguliere hulpverlening De reguliere hulpverlening, GGD en consorten, nemen cliënten met de onderhavige problematiek vaak niet aan; men lijkt er geen raad mee te weten en zegt dit ook vaak ronduit. In vele regio's zijn de laatste jaren behandelingscentra opgericht voor forensische hulpverlening. De namen verschillen, maar alle centra volgen de methodiek zoals die ontwikkeld is in De Waag in Utrecht. Daarnaast is er een hulplijn geopend, genaamd "Stop it now". JON streeft naar samenwerking met deze centra en deze hulplijn. De een kan dit, de ander kan dat beter. De ene hulpvrager heeft dit nodig, de andere dat. Zwaardere problematiek kan voor een zelfhulpgroep met vrijwilligers te veel zijn, lichtere problematiek behoeft geen zwaardere aanpak; vaak genoeg is alleen ontmoeting al genoeg. De eerste contacten met Stop it Now zijn gelegd. Die met de behandelcentra nog niet - puur uit tijdgebrek. Wij willen dit alsnog gaan doen. Wij weten dat de professionele behandelcentra een andere mensvisie hebben en een geheel andere methodiek volgen. Wij streven ernaar om deze ideologische verschillen over en weer te erkennen en voor lief of als feit aan te nemen, dus om elkaar weliswaar kritisch te volgen maar niet te bestrijden over de hoofden van de cliënten heen. Cliënten moeten vrij zijn - of vrij worden - om desgewenst beide vormen van hulp naast elkaar te accepteren. Binnen JON kan vrijuit gesproken worden over ervaringen met de reguliere behandeling; omgekeerd wordt dit lang niet altijd geaccepteerd, soms zelf regelrecht verboden - dus aldaar verborgen gehouden. Dit is een ongewenste situatie. Dit impliceert dat er ook contacten met de Reclassering moeten gaan komen. De web site en verdere publiciteit De meeste leden komen bij JON via de website. Deze is nu in zijn geheel grondig herzien en gaandeweg uitgebreid. Dit wordt nog voortgezet. Verdere publiciteit was minimaal en zal dit ook blijven. Er is deelgenomen aan de IKON radio(5)uitzending op De Andere Wereld op 5 oktober 2013. Deelname aan onderzoek wordt gefaciliteerd in die zin dat waar er respondenten wordt gevraagd, dit wordt doorgegeven aan de leden. Zo is tijdens en na de IKON-uitzending contact gelegd met prof. Stefan Bogaerts (Leuven, Tilburg). Deze onderzocht vooral tbs-patiënten. Na gesprekken met onze centrale coördinator kreeg hij ook oog voor 'de doordeweekse pedofiel' die gewoon in de samenleving leeft en zich netjes aan de wet houdt. Hij besloot deze mensen in zijn volgende onderzoek, qua vraagstelling en dus respondenten, op te nemen. JON verspreidde deze oproep, die de prof aardig wat respondenten opleverde.
De jaarrekening over 2013 De jaarrekening over 2013 loopt van 1 januari 2013 tot 1 januari 2013. Hieraan is te zien dat JON zichzelf bedruipt en geen subsidie ontvangt, ook niet van de NVSH.
Medio 2013 vonden er in Oost-Nederland rellen plaats, in casu eind augustus in Deventer. Hier werd de voormalige voorzitter van de voormalige vereniging Martijn, met een vriend bij wie hij slechts op bezoek was, herkend, aangevallen, door de politie beschermd, gevolgd en ten onrechte beschouwd als inwoner van deze stad. Er vonden rellerige bijeenkomst plaats, uiteindelijk beëindigd door de ME. Er volgde een demonstratie [*] met toespraak door de burgemeester, gevolgd door landelijke aandacht hiervoor.
De groep JON, waarin "ON" staat voor "Oost Nederland" heeft hier geen enkel probleem door ondervonden. Ja, indirect: een lid en een oud-lid zegden op uit angst. Deze kwesties hebben in elk geval weer een discussie op gang gebracht hoe hiermee om te gaan als samenleving. Sommigen zeggen 'wegsturen die onmensen!'. Maar ook deze mensen hebben recht op een plekje onder de zon. Gaandeweg kwam de gedachte op dat uitstoting en vervolging niet de juiste of de enige manier is: er zou iets van preventie, bespreekbaarheid, behandeling, hulp of begeleiding plaats moeten kunnen vinden. Er kunnen toch afspraken gemaakt worden. Ook binnen JON hebben deze kwesties discussie opgeroepen. Deze hebben een al in gang zijnde ontwikkeling voortgezet. De normen zijn dichter bij die van de samenleving komen te staan. Er hoeft geen strijd tegen de samenleving gevoerd te worden, het streven is te leven in en met de samenleving. Bespreekbaarheid van gevoelens en leefwijzen is mogelijk in JON. Hulp en begeleiding vindt plaats in de vorm van zelfhulp. Behandeling geeft de groep niet, maar voor de meeste mensen is hulp in de vorm van ontmoeting en bespreekbaarheid al voldoende. Verreweg de meeste mensen met pedofiele gevoelens weten zich immers te beheersen. De jonge volger van het nieuws heeft een probleem als deze bij zichzelf pedofiele gevoelens ontdekt. Alles wat hij of zij ziet en leest zijn de slechte voorbeelden. "Ben ik ook zo slecht?" Jonge mensen hebben modellen nodig, positieve modellen die hen helpen op een goede manier met hun gevoel om te gaan en met wie zij open kunnen spreken. Dit is wat JON te bieden heeft. Goedgekeurd door de
ledenvergadering JON |