Hoofdstuk 10       

Conclusie

Pedofilie is een onderwerp waar nog weinig over geschreven is; het is dus een redelijk onbekend onderwerp bij de meeste mensen. Doordat het onderwerp vaak negatief in de belangstelling staat, zijn er weinig mensen die weten wat pedofilie nu precies inhoudt. De negatieve mening van de maatschappij vormt een probleem voor de pedofiel omdat hij zich niet openlijk kan uiten. Dit vormt meteen een gevaar voor de samenleving doordat er een kans bestaat dat de pedofiel zijn opgekropte gevoelens uit op een kind in een agressieve vorm.  

Pedofielen kunnen nergens terecht met hun gevoelens omdat de maatschappij hen veroordeelt en daarmee ook de dienstverlening aan pedofielen slecht is. Iedereen heeft recht op professionele dienstverlening dus ook mensen die zich anders voelen of gedragen dan de ‘normale’ mens.  

Bij het woord ‘pedofiel’ hebben de meeste mensen associaties als ‘kinderverkrachters’, ‘ontvoerders’ of ‘kindermoordenaars’. Ik vroeg mij af of deze associaties kloppen met de werkelijkheid. Na literatuuronderzoek ben ik erachter gekomen dat er inderdaad pedofielen zijn die ‘met hun kruis denken’, maar er zijn ook pedofielen zijn die wel nadenken en geen maatschappelijk ongewenste actie ondernemen op grond van hun gevoelens voor kinderen.  

Ik heb tijdens het verzamelen van informatie gemerkt dat, omdat er nog altijd een taboe ligt op dit onderwerp, het niet makkelijk is om aan goede, objectieve en recente informatie te komen. De meeste onderzoeken die gedaan worden naar pedofilie zijn verricht bij delinquenten, waardoor een vrij vertekent beeld ontstaat van pedofielen. 

Het wordt bijvoorbeeld algemeen aangenomen dat pedofielen vallen op kinderen vanuit een soort machtsgevoel en om die reden ook actie ondernemen. Veel mensen beseffen niet dat pedofielen daadwerkelijk verliefd kunnen worden, alleen niet op leeftijdsgenoten. 

Delinquente misbruikers worden vaak verward met niet- delinquente pedofielen. Een pedofiel mag, in mijn ogen, alleen ‘pedofiel’ genoemd worden als deze daadwerkelijk, naast het voelen van seksuele aantrekkingskracht, ook verliefd is op of dit kan worden of vergelijkbare gevoelens heeft voor (jonge) kinderen.

Een pedofiele relatie hoeft niet altijd gepaard te gaan met seksueel misbruik. Er is een onderscheid tussen seksueel misbruik en seksuele omgang. Van ‘seksueel misbruik’ is sprake als het contact gebeurt tegen de wil van het kind, het kind het gevoel heeft de contacten niet te kunnen weigeren, het kind door de volwassene emotioneel onder druk wordt gezet, het kind wordt gedwongen en als de volwassene weet door zijn overwicht te bereiken dat het kind zich niet aan de seksuele toenaderingen kan onttrekken. 

Als geen van deze kenmerken aanwezig is, is er sprake van ‘seksuele omgang. In hoofdstuk twee is een onderscheid gemaakt tussen verschillende pedofiele gedragingen. Daarbij is te zien dat een pedofiele relatie kan bestaan uit alleen vriendschap en dat er geen sprake hoeft te zijn van seksuele omgang. Tevens kan er sprake zijn van een vrijwillige pedofiele relatie waarin seksuele omgang plaatsvindt. 

Seksuele omgang betekent niet meteen dat een kind schade ondervindt aan een pedofiele relatie. De schade in een vrijwillige relatie ontstaat vaak pas als familie en vrienden te weten komen dat er een relatie bestaat. Door de hevige reactie van ouders en omgeving denkt het kind dat het iets verkeerd heeft gedaan en gaat zich slecht en ongemakkelijk voelen. 

Wat men wel vaak ziet is dat de mening van het kind over de pedofiele relatie omdraait als hij eenmaal volwassen is geworden. Wat als plezierig werd ervaren gedurende de relatie wordt jaren later als vervelend ervaren. Men kijkt dan terug op de relatie en bedenkt zich dat als hij of zij toen meer had geweten over seksualiteit de relatie niet was aangegaan. 

Het ontstaan van schade is afhankelijk van verschillende factoren. De richtlijnen,    genoemd in hoofdstuk drie: instemming, vrijheid, harmonie en openheid zijn hierbij belangrijk ter voorkoming van schade. In de gevallen van seksueel misbruik binnen een pedofiele relatie ontstaat doorgaans wel degelijk schade. De posttraumatische stress-stoornis en seksualiserend gedrag zijn hiervan de meest voorkomende symptomen.

Dat het leven voor pedofielen over het algemeen niet makkelijk is, staat vast. Tenslotte kunnen zij moeilijk of helemaal geen uiting geven aan hun seksuele gevoelens omdat dat in onze maatschappij vrijwel niet geaccepteerd wordt. Ik vroeg mij af of de maatschappelijke reactie op pedofilie terecht is. 

De reactie op pedofilie komt voort uit onwetendheid en angst. Aan de ene kant dus terecht, omdat de reactie voortkomt uit bescherming van het kind, maar aan de andere kant kan men te ver gaan. Als men het recht in eigen handen gaat nemen heeft de wet nog weinig waarde. Men zou anders tegen pedofilie aankijken als men zich er meer in zou verdiepen en er meer kennis over heeft. 

De agressie zou kunnen afnemen als men inziet dat een pedofiele relatie niet altijd gepaard hoeft te gaan met misbruik, seksuele omgang of schade. Pedofilie zou in een positiever licht komen te staan als de maatschappij zich zou realiseren dat elke pedofiel een mens is en het dus verdient gerespecteerd te worden en dat ook op hem of haar de grondrechten van toepassing zijn en dat pedofilie vermoedelijk toch een geaardheid is.  

De hulpverlening schiet regelmatig tekort als het gaat om pedofielen. Veel pedofielen hebben het gevoel dat hun geaardheid als een ziekte of afwijking gezien wordt, terwijl zij zelf veelal het gevoel hebben dat het, hoewel het afwijkt van de maatschappelijke normen, een natuurlijke seksuele geaardheid is. Wat regelmatig voorkomt is dat dergelijke gevoelens onderdrukt worden door middel van medicijnen, ook wel 'chemische castratie' genoemd. 

Niet alle hulpverleningsinstanties gaan op een verantwoorde wijze om met pedofilie, Er zijn nog steeds behandelingen die gericht zijn op het ‘genezen’ van een pedofiel,  maar vaker nog op het slechts controleren van diens gedrag. Als deze instelling verandert naar ‘het omgaan met’ en ‘het accepteren van’ zou het voor een pedofiel ook makkelijker zijn om hulp te zoeken en er openlijk over te kunnen praten.

Het komt ook voor dat men problemen op volwassen leeftijd uitsluitend gaat wijten aan de pedofiele relatie in de kinderjaren. In de hulpverlening gebeurt dit vaak. Als men tegenwoordig hulp vraagt bij een instantie wordt er direct gevraagd naar een seksueel verleden. Dit wordt dan gekoppeld aan de huidige problemen terwijl dit niet de oorzaak hoeft te zijn maar slechts een onderdeel daarvan. Het is belangijk voor de SJD’er om hier bewust van te zijn. Hij moet zich niet vastprikken op dat onderdeel maar ook nog verder zoeken naar eventuele andere oorzaken. 

De overheid heeft verschillende mogelijkheden om met pedofilie om te gaan. Voor een aantal mensen in de maatschappij is dit niet genoeg waardoor eigenrichting regelmatig voorkomt. De maatschappij lijkt weinig vertrouwen te hebben in de overheid en de hulpverlening. Een van de manieren waarop de overheid pedofilie aanpakt is door middel van een (voorwaardelijke) gevangenisstraf, een maatregel of een behandeling. Deze maatregelen sluiten recidive natuurlijk niet uit, maar de behandelingen zijn er steeds meer op gericht om dit te voorkomen. Helemaal voorkomen is een onmogelijke taak voor de overheid, wel kan ervoor gezorgd worden om het zo min mogelijk te laten voorkomen. Hoeveel zedendelinquenten terugvallen in hun oude gedrag is niet bekend, recidive cijfers worden niet meer verstrekt aan personen buiten justitie. 

Als SJD’er is er een grote kans dat je in aanraking komt met een pedofiel of pedoseksueel of een slachtoffer van seksueel misbruik. Het is belangrijk dat de SJD’er zich professioneel opstelt tegenover de cliënt en zich niet laat leiden door eigen gevoelens. Het is belangrijk om hierbij ook enige afstand te bewaren zodat de SJD’er niet te betrokken raakt bij de problemen van de cliënt. Sociaal Juridische Dienstverlening is naast de juridische problemen ook gericht op sociale en emotionele problemen van de cliënt. Dit betekent dat een SJD’er zowel over juridische als methodische, communicatieve en sociaal wetenschappelijke vaardigheden moet beschikken.  

Wat met zekerheid gesteld kan worden, is dat er een groot verschil is tussen pedoseksuelen en pedofielen die geen seksuele actie ondernemen op grond van hun gevoelens. Helaas is er in de media veel aandacht voor delinquente misbruikers waardoor er snel een vertekend beeld ontstaat. 

Veel pedofielen gaan op maatschappelijk verantwoorde wijze met hun gevoelens om en zullen dan ook nooit een kind schade berokkenen. Helaas wordt er aan deze groep pedofielen nooit aandacht besteed in de media. Ik hoop dan ook met deze scriptie een ander beeld te hebben geschetst van de pedofiel en dat mensen zelf gaan nadenken in plaats van de media te volgen.