Dit artikel is bedoeld als een overzicht van literatuur hierover, de ontwikkeling ervan in de laatste fase van de 20ste eeuw, namelijk de overgang van het aanvankelijk erkennen van de actieve, vrijwillige en erotische deelname van het kind, op zijn minst in sommige gevallen, naar een massale ontkenning en herdefinitie van deze deelname.

Dit artikel beschrijft de historische evolutie van de kijk op en de behandeling van dit type ervaringen. We verdiepen ons in de geschiedenis van de wetenschappelijke kennis over kinderseksualiteit en de erotische ervaringen tussen kinderen en volwassenen, teneinde een beter begrip te krijgen van onze huidige manier van omgaan met deze ervaringen, en wel vanuit een cultureel en historisch overzicht.

1. Het volledige artikel staat hier:
< https://www.ipce.info/library/journal-article/participating-victim-article >, waaronder een .PDF-versie.
2. De literatuurlijst is opgenomen in een apart bestand:
< https://www.ipce.info/library/journal-article/participating-victim-references >
3. "Quotes from ...." dit artikel staan hier:
< https://www.ipce.info/library/journal-article/malon-participating-victim-quotes >
4. Dit bestand is hier vertaald als: "Citaten uit Malón's "Het meewerkende slachtoffer".
Het is hier geplaatst als een .PDF document: < malon_citaten >.

Hieronder staat een inleidende sterk ingekorte samenvatting van Malón's artikel.

Malón beschrijft de geschiedenis van de omslag die rond 1980 heeft plaatsgevonden, die

• van 'het kind dat actief deelnam aan seksuele contacten met volwassene, dat dit ook wilde en vaak genoeg ook positief beleefd heeft'
• naar 'het kind dat alleen maar beschadigd slachtoffer kan zijn en dit niet gewild kan hebben'.

Malón doet dit helder en creatief, namelijk aan de hand van zes kernbegrippen die de visie op het kind in de betreffende periode weergeven: A t/m F in de periode tot rond 1980. Daarna geeft hij de verandering weer met behulp van dezelfde zes kernbegrippen A t/m F, maar nu anders verwoord en ingevuld.

• A: Van het erotische kind naar het erotisch infantiele kind
  Finkelhor: De strijd tegen seksueel misbruik impliceert geen afwijzing van legitieme erotische ervaringen tussen leeftijdsgenoten. Dit impliceert dat kinderseksualiteit gelegitimeerd kan blijven rechtmatig onder gelijken, maar nooit met oudere personen.
   
  
• B: Van het seksueel vroegrijp kind naar traumatische seksualisering
  Voor Finkelhor was kinderseksualiteit geen probleem, zelfs iets positiefs, behalve wanneer het gaat om kinderen en personen die beduidend ouder zijn.
  Die traumatische seksualisering zou een proces waarbij het kind de seksualiteit, in termen van houdingen en gevoelens, op een onjuiste en desintegrerende manier ontwikkelt, met als gevolg schadelijke korte- en lange-termijn-effecten.
   
  
• C: Van het ‘schuldige' naar het 'onschuldige' kind
  Nooit zouden zij kunnen verlangen een dergelijk contact. Als zij dat contact niet hebben vermeden of verbroken, dan was omdat ze dit niet konden of niet wisten hoe dat te doen.
  In de zeldzame gevallen waarin het er toch op kon lijken dat zij dit zelf “wilden”, dan moest dat ‘verlangen’ toch echt wel het gevolg zijn van indoctrinatie of verleiding.
   
  
• D: Van het kind tegen de samenleving naar de samenleving tegen het kind
  Het “slechte of opstandige kind” zou dus pas na en ten gevolge van een seksuele ervaring tevoorschijn komen; nooit vóór die ervaring, en nooit als een mogelijke verklarende factor voor het aangaan van die ervaring.
   
  
• E: Van het contact zoekende kind naar het kind dat benaderd wordt
  ... namelijk door een slechts op seks beluste volwassene.
  De behoefte van het kind affectie, aandacht en meer, wordt nu een van de "risicofactoren."
  We zien hier een verschuiving van opvatting, waarbij deze risicofactoren van de oorzaken tot de gevolgen van seksueel misbruik werden beschouwd.
   
  
• F: Van het ‘vrijgesproken’ kind naar het boven iedere twijfel verheven kind
  Finkelhor: Het is belangrijk om te benadrukken dat echte oorzaak, dus de verantwoordelijkheid voor misbruik ligt bij de daders. Alle onderzoek wijst erop dat het de daders zijn die de seksuele activiteit beginnen.

Het nieuwe model: 'Seksueel misbruik', 'Slachtoffermodel' alias 'Victimologie'  

Malón: Victimologie is een pseudo-wetenschap, die ‘wetenschappelijk’ prestige geeft aan het slachtoffermodel en die voorheen onbekende ethische grenzen stelt aan seksualiteit, vooral aan de seksualiteit van kinderen, en die nu een voorkeursbehandeling krijgt in de sociale wetenschappen, in de financiering en in campagnes tegen eerdere en huidige onderzoekers als hun bevindingen in tegenspraak zijn met dit nieuwe dogma.