| Een sympathiek
onderzoek in het verkeerde kader
Een kort commentaar op: door Dr Frans E J Gieles, 2016 Een positief commentaar We weten allemaal dat het meeste onderzoek in dit veld verricht is met behulp van steekproeven, bestaande uit mensen die veroordeeld, vaak gedetineerd zijn of die in een kliniek behandeld worden. Dus weten we dat de resultaten eenzijdig zijn en niet geëxtrapoleerd mogen worden naar de gehele populatie van mensen met pedofiele gevoelens. Wel, hier lezen we:
Veel onderzoek is opgezet om de vraag te beantwoorden 'Hoe en waarom lukte het onze respondenten niet om zichzelf te beheersen?' Hier lezen we:
Zo horen we hier 'de doordeweekse pedofiel' spreken, niet 'de kindermisbruiker', en wel over zichzelf en hun zelfbeheersing:
Maar ook:
Ik kan ervan getuigen dat verreweg de grootste meerderheid van de Nederlanders met pedofiele gevoelens elk seksueel contact met welk kind dan ook expliciet vermijdt. Dit is uitdrukkelijk de ethiek van de Nederlandse fora op dit gebied. We spreken hier over "de doordeweekse pedofiel". We mogen wijzen op het cruciale verschil tussen de laatst genoemden en de 'kindermisbruikers', dus ook tussen pedofilie (gevoel) en pedoseksualiteit (daden). Dus waarderen wij het dat deze slechts iets voelende mensen gevraagd zijn zich eens uit te spreken. In het verslag daarvan lezen we dan dat deze verantwoordelijk handelende mensen het in onze samenleving niet gemakkelijk hebben, dat er zich meerdere problemen aandienen - en dat de professionele hulp door hen vaak als niet helpend is ervaren; ook dat de zelfhulpgroepen de de fora vaak wel in staat bleken om echte hulp te bieden. Een negatief commentaar De eenzijdige literatuurlijst Het eerste dat ik doe bij dit soort artikelen is de literatuurlijst bekijken. Ik schrok van de eenzijdigheid van deze lijst. Deze literatuur gaat over criminele daders en kindermisbruikers, hun stoornissen en hoe deze mensen te controleren. Bijna de gehele lijst is te plaatsen in het dader & slachtoffer model. Bepaald schaars is hier de literatuur die authentieke verhalen weergeeft van 'pedofielen' die geen kinderen misbruiken.
Alleen Seto (2012) geeft een visie op 'pedofilie' als een oriëntatie in plaats van als een stoornis of een criminele daad. [Zie ook Is pedofilie een seksuele oriëntatie? ] Ja, Jahnke’s onderzoek over stigmatisering, iets dat 'pedofielen' veel problemen bezorgt en dat hen bijna dwingt tot geheimhouding, vaak dus tot isolement. Geen JON met tal van teksten, waaronder de rubriek “Uit het leven gegrepen”. Het dader & slachtoffer model Na het lezen van de gehele tekst van het artikel moet ik zeggen dat de beoogde niet criminele, niet forensische, niet gedetineerde en niet in een kliniek opgenomen, dus de 'door de weekse pedofielen' gezien worden in het kader van 'de dader'. Hieronder geef ik slechts enkele voorbeelden, maar de taal en de gebruikte begrippen in de gehele tekst stammen duidelijk uit het 'dader & slachtoffer model'. De vragenlijst We lezen:
"Openbaar Ministerie", "zedenmisdrijven", "agenten" en "forensisch psycholoog": Dit is de wereld van het dader & slachtoffer model. Waarom hebben de auteurs
niet even gekeken op < www.pedofilie.nl
>, een forum voor mensen met pedofiele gevoelens die deze mensen niet
in pedoseksuele daden willen omzetten? Plaatjes kijken Plaatjes kijken, waarover negen van de vijftien respondenten zeggen dat zij "hadden nagedacht over welk type materiaal zij konden rechtvaardigen om te zien", wordt besproken onder het kopje "Kinderporno-overtredingen". Het zien van platen is nog niet hetzelfde als de wet overtreden. 'Soft porno' zonder seksualiteit bestaat, wordt gezien en dit mag ook. Dit nog los van het feit dat de juridische regels ter zake flink verschillen per staat en per tijdperk - en dus onduidelijk zijn. Een hoger risico? Lees eens deze passage:
Een hoger risico, zelfs als een soort slotconclusie? Dit is strijdig met de hierboven al weergegeven citaten als
"Problematisch scoren": Ja, de respondenten rapporteerden zelf problemen, maar dit is toch niet hetzelfde als afwijkend zijn in de zin van gestoord, gevaarlijk of geneigd tot recidive. Het contrasteert ook sterk met de passage waarin het rapport vermeldt:
Het risico pedofilie te ontwikkelen? In het rapport lezen we:
Het risico om pedofilie te ontwikkelen? Zijn pedofiele gevoelens een risico dat vermeden zou moeten worden? Kan dit wel? We lezen over "vroeg seksueel gedrag men andere minderjarigen"- moet dit nu vermeden worden? Is dit niet volkomen normaal tussen kinderen of jongeren onderling? Moet je kinderen zoiets nu gaan verbieden? Kan dit wel (gehandhaafd worden)? Willen we dit wel? Het komt mij toch voor dat de auteurs over 'het voorkómen van pedofilie' geschreven hebben terwijl zij heel goed weten dat dit helemaal niet mogelijk is - en in mijn visie ook niet wenselijk is. We mogen veronderstellen dat de auteurs hebben willen schrijven over het voorkomen van pedoseksualiteit, iets dat inderdaad voorkomen moet worden. Wat de auteurs hier - en door hun gehele tekst heen - doen, is het gebruiken van de begrippen pedofilie (gevoelens) en pedoseksualiteit (daden) als synoniemen. Dit is wel heel erg slordig voor gekwalificeerde wetenschappers. Dit korte commentaar in het kort Een op zich vernieuwende kijk op mensen met pedofiele gevoelens die massaal bereid en in staat zijn om zichzelf te beheersen ... is hier bekeken door de bril, het kader, het frame van het meer beschreven en dus bekende en vertrouwde dader & slachtoffer model, dat nu net gaan over de mensen die zichzelf niet wisten te beheersen. |