Binnenkort verschijnt in het tijdschrift Archives of Sexual Behavior een artikel waarin 104 zelf-geïdentificeerde pedofielen zijn bevraagd over stigma-gerelateerde stress en mogelijke consequenties (Jahnke, Schmidt, Geradt, & Hoyer, 2015).

De auteurs willen het volgende model toetsen: stigma leidt tot stress, leidt tot verminderd emotioneel, sociaal en cognitief functioneren en tot minder motivatie om therapie te volgen, en dat zou weer kunnen leiden tot meer zedenmisdrijven tegen kinderen. Het onderzoek is gedaan met een vragenlijst bij een steekproef van mannen die benaderd zijn op fora die zich speciaal op de pedofiele doelgroep richten.

• Twee derde van de respondenten is alleen seksueel geïnteresseerd in kinderen van onder de twaalfjaar, terwijl de overige ook interesse hebben voor oudere mannen of vrouwen.
• Ook twee derde van de steekproef is nooit behandeling geweest voor hun pedofilie.
• Ruim een kwart is ooit veroordeeld voor seksuele misdrijven tegen kinderen.

In de vragenlijst zijn gevalideerde schalen gebruikt, waaronder de Brief Symptom Inventory-53 en de UCLA Loneliness Scale. Ook hebben de auteurs zelf schalen ontwikkeld, bijvoorbeeld om therapiemotivatie te meten.

Stigma-gerelateerde stress komt veel voor onder de bevraagde mannen. Het is geoperationaliseerd als gepercipieerde sociale afstand en angst voor ontdekking. Men lijkt de erg negatieve houding van de bevolking ten aanzien van pedofilie te overschatten. Zo denken de meeste respondenten bijvoorbeeld dat de meerderheid van de Duitsers vindt dat pedofielen die geen misdrijf hebben begaan opgesloten moeten worden, terwijl dat een minderheidsstandpunt is.

Sociaal-emotioneel functioneren van pedofiele mannen blijkt over het algemeen minder goed te zijn dan van de algehele populatie. Vergeleken met steekproeven van mannen die kinderen hebben misbruikt, geloven de mannen in dit onderzoek minder in uitspraken die seks met kinderen legitimeren en voelen zij zich beter in staat om hun seksuele verlangens onder controle te houden. Angst voor ontdekking bleek samen te hangen met alle maten van emotioneel functioneren en met eenzaamheid.

Er werd geen samenhang gevonden met cognities en therapiemotivatie. Sociale afstand hing enkel samen met angst voor negatieve evaluatie door anderen.

Het meest interessante aan dit onderzoek is dat het is gedaan met een internetsteekproef van zelf-geïdentificeerde pedofielen; het meeste onderzoek wordt namelijk gedaan met mannen die een zedenmisdrijf hebben begaan tegen kinderen.

Niet alle vooraf veronderstelde verbanden worden ondersteund door dit onderzoek, met name niet de verbanden met cognitieve vervormingen en therapiemotivatie. Ook is onduidelijk of reductie van stigma en stigma—gerelateerde stress zou kunnen leiden tot minder zedenmisdrijven.

Hiervoor is nader onderzoek noodzakelijk. Maar ook als dat laatste niet het geval zou zijn, is dit relevant en belangrijk onderzoek. Het is bruikbaar om te laten zien dat niet alle pedofielen kinderen misbruiken en geloven in misbruik-ondersteunende gedachten. Ook is het bruikbaar om de leefwereld van pedofielen beter te begrijpen en om daarmee beter in staat te zijn hen te helpen als zij professionele hulp zoeken.

Het is hoog tijd dat we het taboe op onderzoek naar pedofilie ook in Nederland doorbreken, hoe moeilijk dat ook ligt in de maatschappij.

Literatuur

• < https://www.ipce.info/library/journal-article/stigma-related-stress >

[ Start ] [ Omhoog ]