Ik ben een man van 28, gelukkig getrouwd en trotse vader van twee kinderen, maar ik kon die angst niet van me afzetten. Pas nu begin ik in te zien dat het mijn dwanggedachten waren die mij daarvan overtuigden. Naast de verwerpelijke gedachten zorgde ook mijn lichaam ervoor dat ik keer op keer van slag raakte. Bij het denken aan of het zien van kinderen ervaarde ik namelijk regelmatig tintelingen, schokjes en spasmen in mijn penis. Het meest frustrerende was dat ik mezelf ook moest controleren: voel ik nu wat? Waarom voel ik een lichte erectie? Raak ik nu seksueel opgewonden?

Dit resulteerde in een enorm schuldgevoel, een laag zelfbeeld en weinig seks met mijn vrouw. Ik durfde vaak simpelweg geen seks meer te hebben, omdat ik bang was dat mijn seksuele opwinding veroorzaakt werd door gedachten aan of het zien van kinderen. Als ik seks zou hebben met mijn vrouw dan zou dit bewijzen dat ik dus wel echt opgewonden was geworden van kinderen.

Pavlov-effect

Na veel gesprekken met een psychiater, een therapeut en een seksuoloog ben ik gerustgesteld. Ik ben geen pedofiel. Ik kan opgewonden raken van mijn vrouw, waar een pedofiel enkel en alleen belangstelling heeft voor kinderen. Ik heb ook geleerd dat alles wat met seks te maken heeft je lichaam en/of je penis kan triggeren. Op den duur creëer je zelfs een Pavlov-effect; alleen al bij het horen van een naam van een kind of het zien van een normale foto krijg je dan een fysieke reactie of een bepaald gevoel. Hoe alerter je bent, hoe sterker dit kan zijn. Ook je gevoel kan je misleiden.

Ook mijn eigen gevoel misleidde me. Op den duur dacht ik dat ik opgewonden werd van een meisje in een strakke broek. Grote paniek natuurlijk. Maar na een sessie met mijn therapeut begreep ik dat mijn brein (onbewust) associaties kan maken met bijvoorbeeld mijn eigen vrouw in een strakke broek. Zo maakt je brein continu associaties. Je brein is zo’n complex iets! Niemand heeft daar de maximale controle over!

De gedachten verdwijnen weer

Ik dacht echt dat ik pedofiel was, maar de seksuoloog, de psychiater én de therapeut hebben me duidelijk gemaakt, dat er sprake was van een obsessieve angst en indringende gedachten en niet van pedoseksualiteit.

Laat de gedachten en gevoelens maar komen. Je hoeft er niet tegen te vechten. Laat ze maar hun gang gaan. Eens verdwijnen ze weer. Laat je niet gek maken door je gedachten!

Ik wilde mijn verhaal graag doen in de hoop, dat anderen die lijden onder hetzelfde zich erin herkennen en zich erdoor gesteund voelen. Ik heb ervoor gekozen om dit anoniem te doen, omdat het erg persoonlijk is en omdat het te kwetsbaar voelt dit onder mijn eigen naam publiek te maken.

[ Start ] [ Omhoog ]