JONNVSH* Werkgroep JORis** Oost Nederland* Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming **
Jeugd-Ouderen Relaties, intimiteit, seksualiteit |
JONPostbus 259, 7400 AG Deventer
Februari 2012 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jaarverslag 2011Over de periode 1 januari - 31 december 2011 - JON anno 2011 JON anno 2011JON is deel van de NVSH, volgt daarvan ook de statuten, maar heeft ook haar eigen statuten, voert haar eigen beleid zelfstandig en betaalt haar eigen kosten. Jaarlijks wordt gerapporteerd aan bestuur en ledenraad van de NVSH. JON is, de voorgangers meegerekend, opgericht in december 1976: 35 jaar geleden. Leden en bijeenkomstenHet ledental van JON was in deze periode stabiel: steeds meer dan tien leden. Enkelen gingen, anderen kwamen, met name jonge twintigers. Vetrokken: van 'probleem verdwenen' tot 'te veel gericht op problemen'. Maandelijks werd een gespreksbijeenkomst gehouden waarop er vier tot tien leden aanwezig waren. De gesprekken duurden vaak van in de loop van de middag tot in de avond, een maaltijd traditioneel inbegrepen. De gesprekken zijn vooral persoonlijk van aard, slechts zelden zijn ze thematisch. Een eventueel thema komt als vanzelf uit de groep voort. Het met elkaar sprekende gezelschap is zeer divers qua leeftijd, achtergrond, opleiding of beroep, religie en levenservaring - dus boeiend. De leeftijd loopt uiteen van 'net volwassen geworden', tot beduidend ouder; er zijn alleenstaanden en gehuwden. Allen zijn man. Een kring om JON heenOm JON heen is een kring van mensen die formeel geen lid zijn, maar wel betrokken. Het zijn bijvoorbeeld mensen die niet voelen voor een groep, voor bijeenkomsten of voor een formeel lidmaatschap, of die al in een ander soort groep zitten en het daarbij qua groep willen houden. Of die lid zijn geweest, nu geen lid meer willen zijn, maar toch contact willen houden. Of die geen lid kunnen zijn. Zo waren er regelmatig contacten met mensen in een tbs kliniek. Soms is er angst om zich bekend te maken. Meerdere malen meldden mensen zich ook dit jaar weer aan, maar traden zij terug zodra duidelijk werd dat wij hen in persoon willen ontmoeten, dat wij de ware naam en het ware adres verifieerbaar willen weten, dus een paspoort willen zien en dat men een gedragscode dient te ondertekenen. De verificatie dient om undercovers tegen te houden. Om de angst ietwat tegemoet te komen, bestaat er van JON geen ledenlijst. Wie daarnaar zou zoeken, zou niets vinden. De administratie gebeurt uit het hoofd - en dit hoofd zal desgevraagd zwijgen. HulpverleningJON is wel expliciet gericht op hulpverlening, en wel in de vorm van een zelfhulpgroep. Dit houdt in dat de leden (en de mensen uit de kring er omheen) elkaar helpen. Er is geen behandeling, geen therapeut en er zijn geen cliënten, laat staan patiënten, er is een groep die elkaar helpt - dus niet 'behandelt'. Doorgaans is dit ook genoeg. Er is alleen een gespreksleider die in de gaten houdt dat het gesprek loopt en dat ieder dit dit wenst aan bod komt - en vooral dat er geluisterd wordt naar elkaar. Het doel is om legaal en sociaal te kunnen leven, de eigen gevoelens te kunnen accepteren en er verantwoord mee om te kunnen gaan, dus zonder schade te riskeren en zonder de wet te overtreden. Voorwaarde voor legaal en sociaal leven is vooreerst: zelf-acceptatie; dit is een basis. Bij nieuwe leden is deze soms nog ver te zoeken. Pas gaandeweg komt zelf-acceptatie dan op gang. Is dit eenmaal bereikt, dan vindt men al vrij snel manieren van leven, manieren van omgang met de eigen gevoelens die voor maatschappij en persoon aanvaardbaar zijn. Hierin kunnen de leden voor elkaar een positief model zijn. JON is en blijft een 'nulde-lijns-voorziening', gratis zelfs, maar komt wel problematiek tegen. Depressie, obsessie en isolement zijn de voornaamste problemen die JON steeds weer tegenkomt. Soms ook verslaving. Dit jaar ook angst, sociale en economische problemen, uitgestoten zijn en verbittering. De reguliere hulpverleningExcuseer als onze jaarverslagen saai worden: ook dit jaar hebben enkele leden zich gewend tot de reguliere hulpverlening, deels vanwege hun specifieke gevoelens voor kinderen, deels om andere redenen. Zodra zij echter deze gevoelens vermeldden, ging alle aandacht daarheen en startte er een soort daderbehandeling voor iemand die geen dader is. De oorspronkelijke hulpvraag kwam hierdoor echter niet meer aan de orde. Dit gaat zo: iemand vraagt, vaak via de huisarts, om hulp bij problemen van uiteenlopende aard zoals hierboven zijn genoemd. Ja, er is ook nog een al dan niet problematisch gevoel voor kinderen. Vanwege dit laatste durft de reguliere hulpverlening dit niet aan; men zegt dat hier 'expertise' voor nodig is en zo wordt men al bij het begin van de intake doorverwezen naar de nu wijd verspreide 'daderbehandeling'.
Maar de persoon is geen dader en zegt dit ook niet te willen zijn of worden. Hij krijgt dan te horen dat 'de expert' 'ervan overtuigd is dan hij het vroeg of laat wel zal worden' en dat dus daderbehandeling nodig is. Begint men hieraan, dan merkt men al snel dat de genoemde problemen al snel uit de aandacht verdwijnen en dat het gevoel voor kinderen het enige is dat de aandacht krijgt. Het niveau hiervan is bedroevend laag:
Fors delict natuurlijk, chocolademelk geven. Dit komt omdat men het bij voorbaat ziet als verleiden. Van reguliere hulp of behandeling is dan ook merendeels beleefd afgezien. Men zegt er niet door geholpen te worden, terwijl men zich in de groep JON wel geholpen verklaart. JON werkt met ervaringskennis, met begrip en met zelfhulp ofwel onderlinge hulp. Wonderen verrichten wij daar niet mee, dit pretenderen wij ook niet, maar mensen voelen zich er wel door geholpen. De web siteDeze heeft in de afgelopen elf jaar 181.000 page views gehad. Momenteel zeven a acht per dag, vanuit Nederland, Europa en de V.S. BeleidsplanDit is eenvoudig: doorgaan,
De jaarrekening over 2011De jaarrekening over 2011 loopt van 1 januari 2011 tot 1 januari 2012. Hieraan is te zien dat JON zichzelf bedruipt en geen subsidie ontvangt, ook niet van de NVSH.
SlotwoordIn 2011 trokken de problemen in de RK kerk en in een Amsterdams kinderdagverblijf ruime aandacht. Ook de politiek schonk hier aandacht aan terwijl de Commissie Deetman haar werk deed. Beide kwesties hebben in elk geval een discussie op gang gebracht hoe hiermee om te gaan als samenleving. Sommigen zeggen 'verbieden die groepen!'. Gaandeweg kwam echter ook de gedachte op dat vervolging niet de juiste of de enige manier is: er zou iets van preventie, bespreekbaarheid, behandeling, hulp of begeleiding plaats moeten kunnen vinden. Die bespreekbaarheid is mogelijk in JON. Hulp en begeleiding vindt plaats in de vorm van zelfhulp. Behandeling geeft de groep niet, maar voor de meeste mensen is hulp in de vorm van bespreekbaarheid al voldoende. Verreweg de meeste mensen met pedofiele gevoelens weten zich immers te beheersen. De jonge volger van het nieuws heeft een probleem als deze bij zichzelf pedofiele gevoelens ontdekt. Alles wat hij ziet en leest zijn de slechte voorbeelden. "Ben ik ook zo slecht?" Jonge mensen hebben modellen nodig, positieve modellen die hen helpen op een goede manier met hun gevoel om te gaan en met wie zij open kunnen spreken. Dit is wat JON te bieden heeft. Goedgekeurd door de
ledenvergadering JON |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||