Peinzen over pedofilie Liam Frost, 2020
Het speelde al heel lang in mijn achterhoofd, maar na het boek Niemandskinderen van Carolien Roodvoets [*] gelezen te hebben, ben ik anders gaan denken over pedofilie.
Een relatie van een oudere en een jongere vanaf twaalf jaar reken ik niet onder ‘pedofilie’, maar het is wel een ongelijkwaardige relatie omdat de beleving ervan leeftijdsspecifiek is. De jongere moet ook beschermd worden tegen manipulatie en uitbuiting. Dit geldt nog sterker voor kinderen beneden de twaalf jaar, die nog niet eens seksueel rijp zijn. Ik vat dit breder op. Het ‘gepluk’ aan kinderen omdat ze zo schattig zijn, van ze verwachten dat ze die tante kussen, waar ze helemaal geen zin in hebben, het is affectie stelen van een kind en is ook misbruik te noemen. Met jongere kinderen in bad zitten, samen bloot zijn, prima. Als er vanuit het kind iets ‘seksueels’ gebeurt, laat dat dan leeftijdsspecifiek zijn, maar moedig dat niet aan en ga het vooral niet zelf opzoeken. Ik geloof zelf niet meer in een aangeboren seksuele voorkeur die we pedofilie noemen. Jeugdigen erotisch ervaren is natuurlijk, maar pedofilie is een gevoelspatroon waarvan de bron in de vroege kinderjaren ligt. Ik heb tot het overlijden van mijn moeder lopen hengelen naar haar aandacht en affectie. Die kreeg ik wel, maar zeer gereserveerd. Vervolgens ging ik mijn aandacht verleggen naar jeugdigen – om het vervolgens te gaan overcompenseren… tot ik besefte dat ik dit beter niet kon doen. |