Frans Gieles, november 2014

De discussie …

Gaat over twee standpunten:

• a) Kijken naar deze afbeeldingen leidt tot daden van misbruik
• b) Kijken naar deze afbeeldingen verlicht de spanning en voorkomt daden van misbruik.

Het laatste standpunt begint het pleit te winnen, vooral na het verschijnen van dit onderzoek:
< https://www.ipce.info/library/journal-article/pornography-and-sex-crimes-czech-rep  >.

Kortweg komt het hierop neer: Je kunt geen onderzoek doen naar bovengenoemde stellingen a en b omdat je dan proefpersonen moet laten kijken naar verboden materiaal. Er deed zich echter een kans voor in Tsjechië, waar tijdens het communistische regiem alle pornografie verboden was, terwijl na de omwenteling daar er veel meer werd toegestaan op dit gebied. Nam het verschijnsel kindermisbruik daarna nu toe of af? Het nam af. Dit ondersteunt stelling b.

Recent in Nederland …

… Zie < http://www.jorisoost.nl/lees/opinie.htm  > en ga naar de B van “Beek, Eric van”, klik daar en kom uit bij
< http://www.jorisoost.nl/lees/opinie/achilleshiel_frame.htm  >.

Scroll dan omlaag en kom bij het kopje “Kinderporno”, waarin hij verwijst naar meer onderzoek 

(De links aldaar verwijzen niet rechtstreeks naar die literatuur maar naar de literatuurlijst in het onderste frame, waar het bedoelde stuk wordt genoemd. De links daarin voeren wel naar het artikel) 

en voorstelt om virtuele ki-po toe te gaan staan.

Uiteraard riep dit discussie op, die deels te volgen is als je teruggaat met de knop “Omhoog” en weer naar “Beek, Eric van” gaat. 

De betrokkenen …

… zeggen nogal eens dat stelling b klopt. Ook zeggen ze iets als ‘Er kan tegenwoordig niets meer. Dit (plaatjes kijken) is het enige dat ik nog heb. Laten ze dit mij niet afnemen!’, soms gevolgd door iets als ‘Wat heeft het leven voor mij dan nog zin?’ 

Sommigen neigen tot een vorm van plaatjes kijken (en verzamelen) die de kant van verslaving opgaat. Daar wil men dan wel weer vanaf. Sommigen zeggen dat ze ‘niet zonder kunnen’, dwz: zonder plaatjes niet kunnen klaarkomen. Deze willen dan wel van eventuele verslaving af en willen zich per se beperken tot legale plaatjes. 

Binnen de zelfhulp van JON blijkt dit met regelmaat aardig snel te lukken, vooral als iemand die hier net vanaf is een ander gaat helpen die er wel van af wil komen. Een veel gebruikte manier hierbij is: 'ga breder leven', 'zorg voor meer interesses, hobby's, bezigheden; vul je tijd meer en beter in.' 

Ook kan men elkaar helpen de computer zo in te stellen dat downloaden van bepaalde afbeeldingen gewoon niet meer kan. Men blijkt dan te kunnen leven met alleen ‘puur natuur en schoonheid’ zonder seksuele lading en met de geruststelling dat dit legaal is.

Ethiek

Ook hier geldt ethiek: wat is goed, wat is fout? 

• Men zegt wel ‘Ik doe hier niemand kwaad mee, het is maar een plaatje.’
• Anderen wijzen er dan op dat je daarmee wel een vaak kwalijke praktijk in stand houdt en daar dus indirect mede schuldig aan bent. 
• Ook wordt erop gewezen dat je maar helemaal niet weet of de lachende kinderen op de plaatjes wel spontaan en uit zichzelf op de foto / het filmpje staan te lachen, of dat zij daartoe gedwongen zijn, hetzij door malafide fotografen/filmers, en/of door armoede van het gezin die kan leiden tot kinderprostitutie. 
• Ook weet je niet hoe de kinderen daar dan later op terugkijken en hoe ze er later over denken. 

Conclusie: Dus doe hier niet aan mee. 

De wet ..

… verbiedt, kortweg, het bezit van “een afbeelding” van “een seksuele gedraging” met of van een minderjarige, waarbij de leeftijdsgrens hier achttien jaar is. Bij ‘ontucht’, daden dus, is die grens zestien jaar. Verspreiding ervan is zwaarder strafbaar.

• “Bezit” kan ook zijn: ‘in bezit gehad hebben’. Dit kan geconcludeerd worden uit de doorgaans nogal verborgen bestanden op een computer, ook nadat die door de kijker zijn gewist en zelfs als deze niet eens zijn gezien. De wet spreekt niet expliciet over kijken maar over in bezit (gehad) hebben. Dan wordt geredeneerd: wie gekeken heeft, die heeft in bezit gehad, is dus strafbaar. Wie niet gekeken heeft, die heeft ook in bezit gehad.
   
• “Een afbeelding” kan ook een virtuele afbeelding zijn.
   
• Een “seksuele gedraging” kan ook zijn:
  o “Een onnatuurlijke pose,
  o een duidelijk seksueel getinte houding,
  o de nadruk op de geslachtsdelen,
  o bepaalde kleding, voorwerpen, attributen,
  o een omgeving waarin een kind van heel jonge leeftijd niet verkeert,

dat zijn de factoren die kunnen maken dat een afbeelding als een seksuele gedraging moet worden gekwalificeerd.” 

Aldus de Handleiding procureurs-generaal, 1996.

De rechtspraktijk ...

... is, naar mijn ervaring (ik heb vele rechtszaken gevolgd), nogal moeilijk voorspelbaar hierin. Eenzelfde video kan door de ene rechercheur in beslag worden genomen, door de andere vrijgegeven worden. Plaatjes van jonge meisjes in bikini kunnen net de verboden kant uitgaan of net de nog wel toegestane kant. Het is moeilijk vooraf te zeggen. 

Wel is het zo dat opsporing van ki-po en berechting van de bezitters daarvan gaandeweg een steeds hogere prioriteit hebben gekregen.

Zie: < http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/kinderporno  >
< http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/kinderporno/kinderporno-is-strafbaar  >
< http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/kinderporno/bestrijding-kinderporno  >.

INDIGO-beleid 

Recent is het zogeheten “INDIGO-beleid”. Dit staat voor “Initiatief Niets Doen Is Geen Optie”. Het houdt in dat iedereen bij wie ki-po wordt aangetroffen, hoe weinig ook, behandeling krijgt opgelegd, hetzij door de rechter, hetzij al door de Officier als deze tot sepot besluit; dit wordt dan een voorwaardelijke sepot met als voorwaarde behandeling (en toezicht).

< http://www.rijksoverheid.nl/zoeken?keyword=INDIGO&search-submit=Zoek  >

Zie ook "Het INDIGO-beleid", Frans Gieles, dd januari 2015

De media …

… melden met enige regelmaat dat ‘de politie duizenden bestanden in beslag heeft genomen’. Dit suggereert: duizenden bestanden met kinderporno. Dit hoeft niet zo te zijn: men neem de computer en de gevonden gegevensdragers mee, standaard alle gegevensdragers, ook de symfonie van Mozart dus, zonder deze al goed bekeken te hebben; dit gebeurt later. Ook de brief aan tante Ans en de nota van de loodgieter zullen daar bij zitten, terwijl de foto’s ook die van familie kunnen zijn, de filmpjes kunnen ook die van de poes zijn. Voorts bestaan bewegende beelden, filmpjes, elk voor zich al uit duizenden bestanden. Pas na onderzoek kan blijken wat wel en niet illegaal is. 

Wat is ‘normaal’? 

Bekend is dat de zoekwoorden “jong meisje, slank, grote borsten” zo ongeveer de meest gebruikte zoekwoorden zijn. Dus bij vele duizenden zoeken mensen hiernaar. In het algemeen is zelfs porno het meest gezochte onderwerp op het internet. Een groot deel van de tieners zoekt hier ook naar, vast wel als hun ouders daar niet pal naast staan. Statistisch gezien is dit dus ‘normaal’.

Wat is goed?

Is het ook goed? Zie de ethiek hierboven. Veel mensen wijzen er ook op dat porno ‘valse voorlichting geeft’ (aan tieners) omdat de gefilmde ‘standjes’ en zo meer behoorlijk onnatuurlijk zijn, het seksuele overdrijven, terwijl aspecten als tederheid, liefde, maat houden, met elkaar rekening houden, de tijd nemen, niet in beeld komen. Al zeker ‘nu even niet willen’ komt er niet aan te pas. In de filmpjes wil men altijd wel. Ook schijnen de ‘prestaties’ van de mannen in de filmpjes nogal onnatuurlijk groot te zijn. Jongeren die ‘dit niveau’ dan niet halen, kunnen zich dan minderwaardig gaan voelen, niet voldoend aan ‘de norm’. Meisje bijvoorbeeld ‘te dik’, jongens ‘te klein geschapen’ of ‘onvoldoende presterend’.

Porno beeldt geen liefde uit, geen echte relaties, alleen seks.