Levenskunst is meester worden van je leven

Annemarie Postma

Bres 269, september 2011

• Annemarie Postma is auteur en professioneel fotomodel. Zij heeft een handicap. Levenskunst is een mooi ding: maar wat als je een handicap hebt? Als geen ander weet Annemarie Postma het antwoord: acceptatie! 
• Annemarie Postma studeerde rechten en werd daarna het eerste professionele Europese fotomodel met een handicap. In 1995 stond ze in de Playboy, waardoor ze een veelgeziene gast werd in binnen- en buitenlandse talkshows. Inmiddels heeft ze zich ontwikkeld tot succesvol publiciste en schrijfster met als specialiteit eigenwaarde en zelfrespect.
• Leefstijlkenmerken: milieu, gezondheid en vegetarisch eten.
• Dit artikel is een voorpublicatie van het boek De helende kracht van acceptatie, uitgeverij Bruna.

Acceptatie vind ik het mooiste woord dat er is. Boeddhisten hebben er zelfs een term voor die nog mooier is en een diepere betekenis heeft: tathata. Tathata betekent onvoorwaardelijk ‘ja' zeggen. Het betekent zo absoluut en totaal ‘ja' zeggen dat er geen verdeeldheid meer in jezelf heerst, er geen enkele ontkenning meer in jezelf is, en er geen ‘nee’ meer in je bestaat. Je wordt één in jouw ’ja'. 

Op het moment dat je onvoorwaarde1ijk ‘ja’ zegt tegen het leven zoals het zich nu aan je voordoet, stap je in een compleet universum aan  wijsheid en ongekende mogelijkheden. Op het moment dat je ‘ja’ zegt tegen jezelf zoals je nu bent, schep je ruimte voor ontwikkeling en creëer je heelheid, genezing in jezelf en je bestaan. 

Er zijn talloze voorbeelden van mensen die laten zien — en ik heb het in mijn persoonlijke leven ook al zo vaak ervaren — dat, zodra we het leven van de rem halen, de teugels van onze wil en wensen een beetje laten vieren en ons verzet opgeven tegen ‘dat wat is’, er ogenschijnlijk onverklaarbare dingen gebeuren. 

• Weerstanden verdwijnen, 
• dingen die je al heel erg lang wilde gebeuren ineens, 
• je krijgt in toenemende mate te maken met ‘synchroniciteit’ (betekenisvol ‘toeval’) en 
• je gaat je lekkerder in je lijf en 
• meer 'thuis in je leven’ voe1en. 

Als je ‘in acceptatie bent’ hoeft er wellicht in je directe omstandigheden niet meteen iets te zijn veranderd; toch ziet het leven er heel anders uit en voelt het totaal anders aan.

Je verzet opgeven

Er schuilt een enorm wonder in kalme aanvaarding van al wat is. En als ik zelf één ding heb geleerd de afgelopen jaren, dan is het dat veranderingen ontstaan op het moment dat je niet meer denkt dat er iets veranderd moet worden. 

Dit klinkt misschien als een holle spirituele frase, maar toch is dat het niet. Echt ‘meester worden van je leven’ houdt niet in dat jij het leven met een vingerknip naar je eigen hand weet te zetten. Nee, de weg naar werkelijk meesterschap begint bij het op elk moment opnieuw bewust bieden van ruimte aan de realiteit. 

De sleutel tot innerlijke vrede, geluk, gezondheid en succes ligt ’m niet in het leren veranderen wat is, maar juist in het leren willen wat is. 

Vaak denk je dat je zelf het beste weet wat goed voor je is; maar wat goed voor je is, is meestal precies datgene wat er op dat moment daadwerkelijk plaatsvindt. 

Maar, hoe doe je het? 

• Hoe accepteer je jouw leven als dat er op dit moment allesbehalve uitziet en aanvoelt zoals je zou willen? 
• Hoe aanvaard je jezelf terwijl je je helemaal niet thuis voelt bij jezelf en in je lichaam en minderwaardig over jezelf denkt?

De weg naar zelfaanvaarding, acceptatie van het leven met al zijn rumoer en woeligheden is geen toverpilletje dat je inneemt. Als dat zo was, dan waren er niet zo veel mensen ontevreden en in gevecht met hun huidige realiteit. Acceptatie van je leven zoals het er nu uitziet kan haast een onmogelijke opgave lijken. Laat je niet ontmoedigen als het je niet meteen lukt om ruimte te bieden aan de realiteit, als je dat op sommige momenten misschien wel heel erg bedreigend of eng vindt.

Dat klopt namelijk ook, het zou gek zijn als het niet zo voelde. Je stapt namelijk een enorme (onbekende) ruimte in. En verzet opgeven betekent dat je afscheid neemt van vertrouwde patronen, en oude hoop en dromen van de geest. Nou, we weten allemaal dat het ‘doorbreken van patronen’ voor veel mensen ongeveer het moeilijkste is dat er is.

Practice progress, not perfection

Straf en veroordeel jezelf dan ook niet. Bedenk: het is een proces, een reis, een weg van vallen en opstaan. ‘Practice progresss, not perfection’, las ik eens. Een wijze raad. 

Het is zoals het altijd is met echte ontwikkeling: twee stapjes vooruit en één achteruit. Dat is hoe het werkt. Niet alleen bij jou, nee bij iedereen. Kijk maar eens om je heen: de meeste mensen gaan liever naar het andere eind van de wereld voor een goeroe of retraite, dan dat ze ook maar één seconde hun leven volledig accepteren zoals het in het hier-en-nu is.

Dus nee, acceptatie klinkt als iets eenvoudigs: mwah, je hangt wat  achterover en je accepteert, maar zo simpel is het niet. Accepterend  leven is niet hetzelfde als luiheid of passiviteit. Het vereist juist heel alert en aandachtig zijn. Het gaat om observatie van je weerstanden,  steeds weer en weer, zodat je steeds meer met heel je wezen kunt deelnemen aan wat er is: de natuurlijke stroom van het leven.

Vragen als: ‘Maar, er bestaat toch ook zoiets als “maakbaarheid"?

We weten toch inmiddels dat we met de kracht van intentie en gedachten zelf ons leven kunnen vormgeven?' komen ook in mijn boek aan bod. Want: hoe verhouden acceptatie en maakbaarheid zich tot elkaar, zijn ze elkaars tegenpool of juist niet?

Dit besprak ik ook met bekende internationale spirituele bestseller-auteurs en nieuwe wetenschappers. Van Lynne McTaggart, Gregg Braden en Eric Pearl, tot Joe Dispenza en rnijn lievelingsprofessor William Tiller (van de bekende wetenschappelijke docurnentaire 'What the bleep do we know?’); ik had het voorrecht ze allemaal persoonlijk te ontmoeten, sprak met ze over de helende kracht van acceptatie en legde ze de volgende vraag voor:

‘Wat als we vanaf nu écht helemaal niet meer denken in imperfectie en gemis? Als we zelfs het idee van de kracht van intentie en gedachten loslaten? Als we niet meer denken dat er iets “verbeterd", “hersteld”, of “geheeld" moet worden? Welke kracht komt er vrij als we volledig in acceptatie zijn en onze zoektocht naar verlichting en bevrijding staken?’

Valkuilen van de maakbaarheidsgedachte

Er schuilt een enorme valkuil in onze sterke focus op het zelf bewust vormgeven van ons bestaan: terwijl wij bezig zijn om controle te krijgen of te houden, kan het goed zijn dat het leven iets heel anders voor ons in gedachten heeft, iets wat ons veel meer in contact brengt met onszelf dan al die wensen die we hebben. 

De sleutel tot werkelijke geluk zit hem echt in het vertrouwen dat het  nooit voor niets is als een specifieke wens niet uitkomt; dat we de  dingen op onze weg moeten accepteren als onderdeel van ons leven,  als ‘medicijn’, als logisch onderdeel van wat we hier te doen hebben. 

Als je de dingen zo kunt zien en je afstemt op het Grotere Geheel - en dus het pad bewandelt om degene te worden die je bedoeld bent te zijn —, jou gegeven wordt wat je daarvoor nodig hebt. Je hebt op dat moment namelijk een veel ontvankelijkere ‘afstemming' dan wanneer je met mentaal duwen en trekken probeert het leven naar je hand te zetten. 

Om rust te vinden gaat het vooral om niet-doen, en het leven voor je te
laten werken. Hoe minder je doet, hoe meer je het kunt toelaten om tot
uiting te komen. De ‘lijn’ is als het ware niet steeds ‘in gesprek’, waardoor je het leven de keus geeft om voor jou aan de slag te gaan. 

De taoisten noemen dit Wu Wei, Wat ongeveer betekent: de kunst van het niet-doen, meegaan in de stroom, handelen zonder te handelen, zonder forceren.

Angst voor verlies van controle

Ik geloof (en ervaar elke dag) dat als we onze fixatie op de maakbaarheid van ons bestaan loslaten en we de vraag ‘Wat wil ik van het leven?’ vervangen door de vraag: ‘Wat wi1 het leven van mij'?', de grootste kracht in het universum vrijkomt. Oneindig veel krachtiger dan alles wat we met bewuste focus van intentie en gedachten kunnen bewerkstelligen. Een kracht die onderschat wordt omdat we bang zijn voor het verlies van controle en zeggenschap.

• Hoe zou je leven zijn als je jezelf toestond je ideeën over hoe je leven eruit zou moeten zien en hoe jijzelf zou moeten zijn, zou laten varen? 
• Hoe zou je leven aanvoelen als je geen oordeel meer zou hebben over alles Wat er in de realiteit plaatsvindt? 
• Hoe zou je je voelen als je jezelf toestond volledig mens te zijn?
• Hoe zou je leven als je geen angst meer zou hebben voor je gevoelens? Hoe zou je liefhebben?

Laat je verwachtingen los, en sta jezelf toe samen te smelten met het natuurlijke ritme van alles en iedereen om je heen. Ervaar gewoon rustig Wat het met jou, je gezondheid, je leven en je omgeving doet als je de discussies staakt met ‘dat wat is’.Voel wat er met je gebeurt als je de werkelijkheid bekritiseert. En voel ook wat er gebeurt als je met je bemoeizuchtige vingers van het leven afblijft en aan het leven overlaat wat er wel of niet moet gebeuren.

Deze tijd nodigt ons ongelooflijk uit om tot waarheid te komen, in waarheid te leven, dicht bij jezelf te blijven en vanuit wat jij weet dat waar is de dingen vorm te geven. Het gaat erom dat je de dingen op jouw manier en jouw eigen moment doet; dat je handelt (of juist niet handelt) vanuit zuivere beweegredenen. Onzuiverheid werkt in deze tijd niet meer, onwaarheid komt in deze tijd — in de meest ruime zin -  steeds sneller aan het licht. We leven in een tijd van opschoning, diepgaande uitzuivering, ontspanning — in onszelf en in de Wereld.

Leven volgens heilige aanwijzingen

Het gaat er dus om dat je bij alles wat je doet (of laat) afdaalt om de stilte in je eigen kern te vinden en van daaruit te praten of juist te zwijgen, te handelen of juist niet te handelen. Elke oosterse bewegingsvorm laat hetzelfde zien: voordat je in beweging komt maak
je eerst verbinding met je centrum van stilte, bewegingloosheid en kracht. 

Het is belangrijk dat je daar de tijd voor neemt, want alles wat in de kern niet goed verankerd is, zal weer heel snel afbrokkelen en verdwijnen. Zorg er daarom voor dat je in alles heel dicht bij jezelf blijft; het juiste moment van handelen komt dan vanzelf. 

• Wat kan er fout gaan als je trouw bent aan wat je voelt dat waar is?
• Wat kan er mislukken als je luistert naar je stem uit de diepte en voelt wat het leven van jou wil en op welk moment? 

Het antwoord is: helemaal niets. 

De grap is juist dat wij in onze overmoed denken dat alleen wij het voor het zeggen hebben, maar dat er ook nog zoiets bestaat als de ‘agenda van de ziel’ en een hogere orde der dingen. We worden pas ‘onverstandig’ als we daarmee uit contact zijn. Het gaat er namelijk uiteindelijk niet om wat wij willen, maar dat we gaan luisteren naar wat het leven van ons wil, en dat we stoppen om altijd maar met onze wil dwars door ‘heilige aanwijzingen’ heen te denderen. 

Ik ben er door mijn eigen ervaring van overtuigd dat, zodra we ons 'ik' met al zijn obsessies, verlangens, wensen een beetje tussen de dingen uithalen en we kunnen kijken naar het leven zonder weerstand, dit het begin is van leven vanuit een magisch perspectief. 

Elk moment dat we ons hart openen voor de ervaring die voor ons ligt, onthult deze de onderliggende perfectie van ons aardse bestaan.